Een dag later. Mijn blog ontploft ongeveer nadat GeenStijl gelinked heeft. Even is het zelfs off-line. Dank aan de crew van Sohosted; blijft een prima provider. Ik lees de commentaren op GeenStijl. Kan er wel mee lachen. Ik leer veel over mezelf. Tokkie, steuntrekker, intelligentie van een eencellige tandeborstel, etc, etc. Prachtig te lezen hoe de anonieme reaguurders los gaan op aangeven van GeenStijl. Maar zoals gewoonlijk kijken ze niet verder als hun neus lang is. Ze hebben direct hun oordeel klaar en missen de gehele context. En immer bang om achter hun anonieme toestenbord uit te komen.
Op Facebook lees ik het commentaar van Piet Hoog, een trouwe lezer. Hij klinkt teleurgesteld. En wellicht terecht. Ja, ik ben even los gegaan. Ja, ik heb me even niet gedragen. Ja, dit is niemand van me gewend. Altijd rustig naar het gezag. Strijdbaar maar fatsoenlijk. Op straat en in de rechtbank. Altijd aan de missie denken. Altijd het grotere plaatje willen zien. Vind ik het jammer dat ik een trouwe lezer als Piet Hoog teleurgesteld heb? Een beetje maar ook eigenlijk weer niet. Ik had dit even nodig. Na jarenlange politie- justitie- en fiod-terreur heb ik mijn geduld verloren. Maar het voelt goed. Psychologisch lucht het op.
Elke marketing-deskundige zal bevestigen: er is geen slechte reclame. Als 10% van de GeenStijl- en dumpert-lezers mijn blog verder leest heb ik genoeg bereikt. Dan is misschien wel een “missie geslaagd”.
Ik heb geen terreurdaad gepleegd. Ik ben niet met een Swift op de Koninklijke familie ingereden. Ik heb niemand fysiek verwond. Ik heb geen verzet gepleegd en de aanwijzingen van het gezag opgevolgd. Inderdaad: handboeien waren niet nodig en dat hadden de dienders ook ingeschat. Ik heb niets crimineels gedaan. Ik heb geen bevriend staatshoofd beledigd. Ik heb geen vluchteling geweigerd. Ik heb geen strafblad en de laatste aantekening op mijn justitiële documentatie stamt uit mijn jeugd. Ik heb “slechts” herhaaldelijk FY geroepen.
Ik ben een mens en ben niet perfect. Overigens zonder me te verontschuldigen. Ik geloof niet in excuses. Ik geloof in verantwoording nemen en dat zal ik ook nu moeten doen.
P.s.: Ik schrijf mijn blogs echt zelf 🙂
