Op X is een draadje verschenen dat De Andere Krant in de ban wil hebben vanwege “kritiek op Israël” oftewel ANTISEMITISME volgens de IHRA. Je had het kunnen zien aankomen. Een luis in de pels van overheid, Big Tech en de Mainstream Media moet verdwijnen en het meest machtige wapen dat men heeft is ANTISEMITISME, sinds 1 oktober zelfs in onze wet verankerd. Gewoon de antisemitisme-kaart spelen en de rest gaat vanzelf. Het schuldgevoel van de Nederlander tegenover de joden doet zijn werk nog steeds perfect.
De stroom van antisemitisme-onzin in de media heeft momentum gekregen en lijkt niet meer te stoppen. Werkelijk alles heeft met antisemitisme te maken, als je de MSM mag geloven. Het duurt niet lang meer of vrij zijn is antisemitisch want als het aan Israël en de VS ligt gaat onze vrijheid er aan. Mag ik nog een beetje hoop halen bij Trump? Of is hij net zo’n zionist als zijn voorgangers?
Men speelde de kaart tegen David Icke; dezelfde joker werd ingezet toen de Maccabi Hooligans als beesten tekeer gingen in Amsterdam; Flavio Pasquino en zijn BLCKBX konden net op tijd bukken en nu is De Andere Krant aan de beurt. In de publieke opinie is de antisemitisme-kaart een kernwapen wat meer en meer ingezet wordt, meestal waar het absoluut niet hoort.
Het gaat allang niet meer om Joden-haat. Het heeft niets meer te maken met die arme holocaust overlevenden of de pogroms. Het doel is niet om Joden een gelijkwaardige positie in onze maatschappij te geven.
Ze hebben tenslotte tegenwoordig een bijzonder bevoorrechte positie ingenomen; onschendbaar; ongenaakbaar; een beschermde soort, in emotie, moreel en bij wet; een onaantastbare religie, kleinste in omvang maar beschermd door de grootste: Het christendom.
Maar waarom? Wat maakt Joden een speciaal volk en/of religie? Kun jij het antwoord geven? Gaat het nog steeds over het “uitverkoren volk” uit de geschriften? De afstammelingen van Jakob of de vierde zoon van Jakob, Juda? Maar dat zijn de christenen en moslims toch ook. Als je de spirituele boeken als geschiedenisboeken mag lezen stammen we allen daarvan af.
Met de stempel antisemitisme gaat rechts ook overstag en steunt Israël, de globalistische agenda en zelfs de radicaal-linkse vrijheidsbeperkingen. Zionist of antisemiet, je MOET blijkbaar een keuze maken en volgens onze (s)linkse overheid, de media en de NGO’s is er maar één legale keuze.
Als je niet voor ons bent ben je tegen ons!
Maar als ik nou die verplichte keuze niet wil maken? Als ik nou elk voorval zelf wil beoordelen, zonder vooroordeel. Wat als ik nou het gedrag en de acties wil beoordelen en niet de personen?
Helaas is daar geen ruimte meer voor. Kritiek op Israël is namelijk, volgens de IHRA, als antisemitisme gedefinieerd. De EU heeft die definitie overgenomen. En antisemitisme is sinds 1 oktober bij wet verboden op straffe van een jaar gevangenis (WvSr 137c lid 2).
Ook kritiek op acties van Joodse personen wordt direct als antisemitisch neergezet. Als je de maatschappij ondermijnende projecten van George Soros niet OK vind ben je als snel een antisemiet. Als je de gigantische invloed van de Rothschild familie op onze wereldpolitiek en ons leven niet OK vind kun je dat maar beter voor je houden.
Het woord antisemitisme is een wapen geworden waartegen geen verdediging mogelijk is. Niet alleen kun je strafrechtelijk worden aangepakt maar ook moreel wordt je gekruisigd, op de brandstapel gegooid.
En nu is De Andere Krant ook weer antisemitisch. Mijn BS-meter slaat uit, ver in het rood. Ik lees De Andere Krant elke week en ben heel blij met de artikelen die vaak de andere kant belichten. Stukken die met enige regelmaat zaken blootleggen waar de MSM het niet over heeft.
Maar op enige Jodenhaat kan ik ze niet betrappen. Dat is onzin van de bovenste plank. Maar het resoneert en de eersten zeggen hun abonnement al op. De JOKER wordt met succes ingezet.
Voor velen lijken de woorden privacy en geheim misschien op elkaar maar er is een wezenlijk verschil tussen de twee. Daar wil ik het vandaag over hebben omdat er veel misverstanden over bestaan en veel burgers het maar normaal vinden als onze overheid weer eens informatie weigert te geven op basis van privacy-wetgeving.
In onze grondwet staat “Ieder heeft recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer.“(Artikel 10). Natuurlijk heeft men daarbij weer bijgezet “behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen“. Belangrijk is dus dat wij een principieel recht hebben op privacy tenzij de wet anders bepaald. Dat moet dan wel duidelijk omschreven zijn.
Voor de overheid geld de WOO (voorheen WOB) wetgeving. De basis daarvan is “Eenieder heeft recht op toegang tot publieke informatie zonder daartoe een belang te hoeven stellen” en natuurlijk weer daarbij “behoudens bij deze wet gestelde beperkingen.“. Dat lijkt hetzelfde maar is dus precies andersom: De overheid mag NIETS over ons weten tenzij de wet anders bepaalt en wij mogen ALLES over de overheid weten tenzij anders bepaald. Dat is een belangrijk verschil.
Maar het ergste is dat al deze overheden met eigen uitzonderingen in de wet met elkaar communiceren en elkaar helpen als het om informatie gaat. Instanties als het RIEC en het LIEC zijn oorspronkelijk bedoeld ter bestrijding van zware georganiseerde criminaliteit maar worden heden ten dage voor van alles en nog wat ingezet en voornamelijk voor uitwisseling van gegevens.
Aan de andere kant lijkt de WOO en lachertje te zijn. Ik heb al meermaals een afwijzing gekregen omdat, volgens de politie “inzage in deze documenten geheimen prijs zou kunnen geven over de opsporingen-werkwijze“. Je krijgt dus gewoon niks. Ook de WOO verzoeken die gehonoreerd worden hebben veelal zwart gelakte pagina’s. Ik heb het zelfs meegemaakt dat in een klachtenprocedure de namen van de verbalisanten zwart gelakt waren in de proces-verbalen. De klachtencommissie vond dat normaal … afbreukrisico.
Zelf maakte ik dat mee met de gemeente Cuijk die, voor de bestuursrechter, verwees naar een “vertrouwelijk” advies van de politie op basis waarvan ze een vergunning afwezen. Toen wij (door een fout) dit advies toch in handen kregen stond er geen enkel negatief advies is. Slechts onderaan de streep stond dat de Minister hen had gevraagd negatief te besluiten. De rechter was kort en wees onze eis toe.
Overheden maken regelmatig gebruik van “vertrouwelijke” of “geheime” adviezen waar ze in een besluit naar verwijzen zonder inzage te geven in het bewuste advies. Deze methode werd ook gehanteerd tijdens het cojona-debakel door Rutte en de Jonge (Kabinet) met de adviezen van het Outbreak Management Team die grotendeels “vertrouwelijk” werden verklaard.
De gehele WOO wordt hierdoor waardeloos omdat alle overwegingen en discussiepunten als vertrouwelijk worden aangemerkt. Een kort briefje met “wij adviseren ……” wordt vervolgens aan het Kabinet gestuurd en de “waarom” blijft achterwege en niet meer te vinden en controleren voor de burger.
Bijna dagelijks wordt ons voorgehouden dat deze overheid onze privacy bewaakt en zelf heel transparant is. Het tegendeel is beide keren waar.
We zullen dit gebied teruggeven en de Grote Khazaria – de Joodse staat – bouwen op deze vruchtbare gronden op dezelfde manier als we 50 jaar geleden Israël hebben gecreëerd.
Mashiach, Menachem Mendel Schneerson, 1994
De Rebbe en levende Mashiach van de Chabad was de leider van het Joodse volk van 1951-1994. Hij wordt lang beschouwd als de meest invloedrijke Joodse figuur. Schneerson beschouwde Oekraïne meer dan Jeruzalem en Groot-Israël als een voorouderlijk thuisland; de Rebbe had een sterke affiniteit met zijn Asjkenazische roots omdat hij in 1902 in Oekraïne werd geboren.
Hij wenste terug te keren naar dit ‘Beloofde Land‘ om op te treden als de wereldwijde hoofdstad voor het Koninkrijk van de Joden. In een toespraak uit 1994 in de in Vologda gevestigde publicatie Slavyanin, beschreef Menachem Mendel Schneerson zijn bedoelingen om zowel Oekraïne als Rusland te vernietigen.
Slaven, en onder hen Russen, zijn de meest onbuigzame mensen ter wereld. Slaven zijn onbuigzaam als gevolg van hun psychologische en intellectuele capaciteiten, gecreëerd door vele generaties voorouders. Het is onmogelijk om deze genen te veranderen. Slavisch, Russisch, kan worden vernietigd, maar nooit worden overwonnen. Dat is de reden waarom dit zaad onderhevig is aan liquidatie en in eerste instantie aan een sterke vermindering van hun aantal.
Allereerst zullen we de Slavische naties verdelen in kleine landen met zwakke en verbroken verbindingen. Hiervoor gebruiken we onze oude methode: Verdeel en heers. We zullen proberen deze landen tegen elkaar op te zetten en ze in burgeroorlogen te zuigen omwille van wederzijdse vernietiging. De Oekraïners zouden denken dat ze vechten tegen het expansionistische Rusland en strijden voor hun onafhankelijkheid. Ze zullen denken dat ze eindelijk hun vrijheid hebben herwonnen, terwijl ze volledig door ons worden onderworpen.
Hetzelfde zal door de Russen worden gedacht, alsof ze hun nationale belangen verdedigen om hun land terug te geven, dat “illegaal” van hen is afgenomen, enzovoort. Terugkijkend in de geschiedenis moet worden toegegeven dat deze landen de oude voorouderlijke landen zijn van de Joodse Khazaria, dat wil zeggen Israël, veroverd door Kiev’s Rus’ (de oude staat van Rusland met als hoofdstad Kiev) in de tiende eeuw. De Slaven zijn tijdelijke gasten op deze gronden en kunnen worden verdreven.
We zullen dit gebied teruggeven en de Grote Khazaria – de Joodse staat – op deze vruchtbare gronden bouwen, op dezelfde manier als we 50 jaar geleden Israël hebben gecreëerd en de Palestijnen hebben verdreven. Israëli’s zullen hier gedeeltelijk verhuizen en we zullen Slavisch vee ver naar het noorden drijven, voorbij Moskou. Er zal een klein Noordelijk Territorium zijn, een reservaat met een compacte bevolking – een reservaat, zoals Indianenreservaten in Amerika…
Schneerson bespreekt een herrijzend Khazaarse rijk; de Chabad Lubavitch is van plan om van New York naar Dnepropetrovsk te verhuizen, zonder rekening te houden met de Schrift en profetie van het zionisme en Israël. De Lubavitchers houden vast aan een verbasterde schriftuurlijke visie en erkennen Menachem Mendel Schneerson, die in 1994 in New York overleed, als Mosjiach.
De Joden geloven dat hij uit het graf zal herrijzen met behulp van de Joodse Kabbalah en necromantie. In Dnepropetrovsk werd een tempel gebouwd voor de troonsbestijging van de ondode Schneerson, gelegen in het Chabad “Menorah” -centrum, een enorm complex en het grootste in zijn soort in Europa. De Lubavitchers verwachten dan ook niet langer dat de Mosjiach in Israël zal aankomen. Ze koesteren geen verlangen om zich te associëren met het authentieke Beloofde Land.
Wat de vraag oproept, is Israël een afleiding? Israël en Netanyahu zijn openlijk offerlammeren in deze agenda, die schijnbaar alleen het doel dienen om de “Grote Oorlog” te ontketenen die nodig is om Mendel Schneerson te doen herrijzen. Een vertrouwelijke medewerker van Netanyahu, zoals geciteerd door The Times of Israel, legt het streven van de Israëlische regering naar een substantiële Israëlische regeling in Oekraïne uit:
Je moet van ons verwachten dat we onze historische rechten ergens anders uitoefenen. We hebben besloten dat dit aan de oevers van de Zwarte Zee zal zijn, waar we meer dan 2000 jaar een autochtoon volk waren. Zelfs de grote niet-zionistische historicus Simon Dubnow zei dat we het recht hebben om de Krim te koloniseren. Het staat allemaal in de geschiedenisboeken. Je kunt het opzoeken.
Hoe kunnen ze hun doel bereiken om terug te keren naar Oekraïne?
De Lubavitch, gesteund door George Soros, faciliteerde de Maidan-revolutie en had Oekraïne al in de jaren negentig een nieuwe bestemming gegeven om tegemoet te komen aan welvarende Joden. Als gevolg van deze gebeurtenissen kwam de oorlog in Oekraïne. Bij het begin van de oorlog handhaafde de Joodse President Zelensky een verbod op Oekraïense mannen tussen 18 en 60 jaar om het land te verlaten, en stuurde hen tegen de Russen; tegelijkertijd werd een uittocht van Oekraïense Joden naar Israël toegestaan.
Na deze successen werd de Krim een brandpunt voor de Joden. Al in 1945 was de Krim een doelwit voor de Joden, vooral toen een verarmde Stalin bijna het hele schiereiland verkocht aan Joodse financiers. Momenteel staat Poetin de Ashkenazische droom in de weg, nadat hij de Krim in 2014 heeft geannexeerd. Het belang van de Krim is zo groot dat er geen vredesakkoord is zonder dat de Krim wordt teruggegeven aan Oost-Oekraïne. CryptojoodBoris Johnson heeft een vredesakkoord getorpedeerd omdat het de Krim niet omvatte.
Waarom is de Krim zo belangrijk?
Khazaria was een middeleeuwse handelsnatie die ongeveer 300 jaar bloeide voordat het in de 11e eeuw werd vernietigd. De geografische spanwijdte omvatte Zuid-Rusland en strekte zich uit tot het Krim-schiereiland. In de negende eeuw hadden de Khazaren zich uitgestrekt van Astrachan en de Kaspische Zee tot de Dnjepr, inclusief de Krim, en de buitenpost van de Witte Toren in het noorden, wat de naam van het Białowieża-bos veroorzaakte.
Dit is de oorsprong van de Asjkenazische Joden, dus hun voorouderlijk thuisland moet worden teruggenomen en de Krim is de eerste stap naar het terugwinnen van Khazaria. Ongeveer 80 – 90% van de Joden in de wereld zijn Asjkenazisch, dus het lijkt logisch dat velen van hen Oekraïne zouden verkiezen boven het valse ‘Semitische’ verhaal van Israëlische Joden.
Rabbijn van Dnepropetrovsk Shmuel Kaminetski zei: “We leven al 1000 jaar samen met de Oekraïners. Oekraïne is ons land.” Blijkbaar willen de Lubavitchers niets te maken hebben met het echte Beloofde Land en zouden ze liever de ‘levende Masjiach’ doen herrijzen, die in het komende Messiaanse tijdperk de troon zou bestijgen als een ondode koning.
Ik krijg vele reacties maar ook vragen naar aanleiding van mijn blogs. Vooral de vraag waar ik zelf nou eigenlijk sta in de geopolitiek. Sommigen vinden dat ik mezelf tegen spreek, b.v. mijn anti-Amerikaanse inzichten en toch een positief gevoel bij Donald Trump.
Eigenlijk heb ik er deze zomer al een blog aan gewijd maar ik zal nog een aantal zaken duidelijk maken in dit blog. Allereerst een van mijn meest belangrijke credo’s:
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg (of schrijf), niet voor wat jij hoort (of leest).
Met enige regelmaat hoor of lees ik reacties van mensen die iets heel anders uit mijn verhaal hebben gehaald dan wat ik bedoeld heb. Vaak lees ik mijn blog dan terug en moet constateren dat ze het duidelijk anders lezen dan ik het feitelijk geschreven heb. Wat daaraan ten grondslag ligt is, althans voor mij, vaak een enigma.
Mogelijk heeft het te maken met het grote gat wat er vaak zit tussen emoties en feiten. Ik wil heel graag over feiten verhalen en emoties hierin achterwege laten maar heb uiteraard zelf ook mijn emoties. Ik probeer me echter hierdoor niet te laten leiden en mijn blogs zoveel mogelijk feitelijk te houden. Mijn mening te baseren op waarheidsgetrouwe feiten. Er zijn veel mensen die een paar zinnige dingen van een persoon horen er maar vanuit gaan dat alles wat ie zegt zinnig is. Dat bespaart je natuurlijk tijd en energie (door zelf onderzoek te doen en je eigen standpunt te vormen) maar dat brengt je niet dichter bij waarheid..
De meerderheid van de mensen is niet in staat om te denken, alleen om te geloven, en is niet vatbaar voor rede, alleen voor autoriteit en emotie.
Eigenlijk is onze gehele politieke stelsel hierop gebaseerd en kiezen mensen voor emoties en andere mensen (politici) in plaats van feiten, doelstellingen en ervaringen. Mensen zijn vervolgens niet meer in staat om kritisch te kijken naar de politicus die ze gekozen hebben of aandachtig te luisteren naar de andere kant. Persoonlijk probeer ik daar niet aan mee te doen.
Zo ben ik ook absoluut niet pro Trump, zoals ik al eerder heb uitgelegd. Ook ben ik niet volledig anti-Amerikaans in mijn politieke denkbeelden. Ik heb wel een heel duidelijk standpunt over de inmenging van de VS in de politiek van andere (soevereine) landen. Altijd maar onder het mom van democratie en vrijheid andere naties beïnvloeden, manipuleren en tenslotte met militair ingrijpen naar hun hand zetten.
Vaak blijken achteraf de motivaties ook nog keiharde leugens te zijn, denk daarbij aan de “Weapons of Mass Distraction” van George Bush en Tony Blair. Veelal zijn het domweg eigen belangen die gediend worden en dan ook nog verborgen voor de leiders op de voorgrond (Deep State). Als dan Trump belooft hier paal en perk aan te stellen heeft ie mijn steun.
Aan de andere kant maak ik me zorgen over de zionisten binnen de overheid, ook in de VS. Trump doet daar ook aan mee en blijft onvoorwaardelijk achter Israël staan. Ik leg dan de connecties: Verkiezingen VS – Oekraïne – Israël. Ik denk dat iedereen de overwinning van Trump zag aankomen en hij had beloofd de oorlog in Oekraïne te beëindigen. Ik zag ver vóór de verkiezingen al een verschuiving van aandacht van Oekraïne richting Israël. Volgens mij kiest de Deep State dus eieren voor hun geld en probeert gezichtsverlies in Oekraïne te voorkomen en de winsten van het Militair Industrieel Complex te continueren, weliswaar op een andere plek in de wereld.
Het vijandbeeld moet blijven en als “war on terror” en het op de Wolfowitz-doctrine gestoeld Rusland vijandbeeld niet langer te handhaven is verschuiven we gewoon in één soepele beweging naar Israel – Gaza – Libanon – Iran. Ondanks dat dit ook bij mij een gevoel is probeer ik wel mijn onderzoek en naslag zoveel mogelijk met linkjes te onderbouwen. Maar het is en blijft mijn mening die ik verspreid en die kan wijzigen. Ik heb en ken ook geen misplaatst loyaliteitsgevoel naar enige politicus, beleid of denkbeeld. Wel probeer ik de zaken die continue meespelen er uit te halen en te benadrukken.
Denk daarbij aan censuur, propaganda, zionisme, antisemitisme, wokeïsme, leugens en alle zaken die ons op een verkeerd spoor zetten. Het is namelijk veelal geen toeval en verbonden met elkaar. Ik zoek altijd naar de aantoonbare connecties en verklaringen voor deze absurditeiten.
Vorige week vroeg me iemand of ik was veranderd in een vredesactivist. Ik moest erom lachen. Nee, ik ben alles behalve een vrede-activist of zelfs pacifist. Ik plaatste eerder een plaatje hierover maar misschien moet ik daar even een vertaling bij geven:
Je kunt jezelf niet “vredelievend” noemen als je niet in staat bent tot grof geweld. Als je niet in staat bent tot geweld ben je niet vreedzaam maar ongevaarlijk. Belangrijk verschil.
Wat betekent dat? Vredelievend is, mijns inziens, een keuze. Als je niet in staat bent tot geweld heb je dus duidelijk geen keuze; je enige pad is zonder geweld. Ik heb teveel mensen ontmoet die zich vredelievend noemden maar absoluut niet in staat waren om gewelddadig te worden, al zouden ze het willen. Dan is het een excuus, een smoes zonder enige waarde.
In 1983 was ik in Israël. Op een markt kocht ik een T-shirt met de tekst “Fighting for Peace is like Fucking for Virginity” wat zoveel betekent als vechten voor vrede is hetzelfde als neuken voor maagdelijkheid. Was ik toen al een vredesactivist? Nee, niet echt. Ik was militair en met verlof tijdens mijn uitzending in Zuid-Libanon. Niet echt een hippie dus 🙂 Maar de Israëli’s noemde hun 2e invasie van Libanon “Peace for Galilee“.
Ik heb IDF meegemaakt in Libanon en dat waren geen vredes-soldaten. Het liefst intimideerde ze de Libanese bevolking en vaak met geweld. Omdat onze (VN)troepen daar lagen moesten ze op hun tellen passen. Elke misdraging tenslotte werd direct naar de VN in New York doorgebriefd. Maar dat weerhield hen niet om de Christen-milities van Majoor Haddad of LAUI’s (Locals Armed and Uniformed by Israel) opdracht te geven het vuile werk voor hen op te knappen. Er zijn nog oorlogsmisdaden bekend uit deze tijd: De Bloedbaden in Sabra en Shatila.
Ondanks dat de hele wereld wist dat Israël betrokken was bij de bloedbaden had het nauwelijks consequenties voor de Israëli’s of IDF. Zionisten praten het, tot op de dag van vandaag, goed. Een omstreden commissie publiceerde op 7 februari 1983 de conclusies, waaronder: Er zijn geen bewijzen gevonden voor directe betrokkenheid van het Israëlisch defensieleger in het bloedbad. Kan iemand zich voorstellen dat ik mijn hart vasthield toen ik hoorde dat IDF wederom Libanon was binnengetrokken, eerder dit jaar.
Ik ben geen vredesactivist en niet principieel anti oorlog. Ik ben wel de leugens beu die er telkens over verteld worden. Ik ben het meten met 2 maten beu. We moeten achter het in-en-in corrupte en jarenlang in burgeroorlog verkerende Oekraïne blijven staan en onze premier noemt het zelfs “onze” oorlog.
Het machtige Rusland wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden maar enige duiding wordt daar niet aan gegeven. We moeten het maar veroordelen van onze politici. Aan de andere kant pleegt het evenzo machtige Israël aan de lopende band oorlogsmisdaden in aanliggende soevereine landen maar daar moeten we weer achter staan en veroordeling daarvan is “antisemitisch” (IHRA definitie) en kan ons vervolging in eigen land opleveren.
Mijn mening is opgebouwd uit eigen ervaring en jarenlang onderzoek. Toch wil ik niet dat mijn lezers dit klakkeloos overnemen en geloven. Gebruik je verstand en doe je eigen onderzoek; luister naar Main Stream Media en alternatieve media en vorm een weloverwogen mening. Geloof niet elk verhaal wat je van me leest omdat je een of twee leuke en waarheidsgetrouwe blogs van me gelezen hebt maar loop ook niet blind achter de NPO programma’s en nieuwsuitzendingen aan. Realiseer je dat een groot deel propaganda is. Volg ook mij alsjeblieft niet blind maar klik op de linkjes en lees je in, aan alle kanten. Ik schrijf niet voor niks onder nagenoeg elk blog:
