Ik zal het nog een keer zo duidelijk mogelijk uitleggen:
- We leven (nog) in een rechtstaat. In principe is alles geoorloofd TENZIJ UITDRUKKELIJK BIJ WET VERBODEN. Dat is de basis van onze vrijheid, van onze rechtsorde.
- Het Social Credit System verandert ons systeem in een maatschappij waarin ALLEEN GEOORLOOFD IS WAT WORDT TOEGESTAAN.
Het overgrote deel van onze medemensen hebben de drastische juridische impact van deze verandering niet door. In één klap ben je al je grondrechten maar ook al je vrijheden KWIJT. En eerlijk gezegd is het ook heel moeilijk te bevatten. En misschien wel het belangrijkste: je weet niet meer wie er aan de knoppen draait!
Onze overheid draait er ook niet meer omheen: je moet niet langer de wet naleven maar gewoon “acceptabel gedrag” vertonen. En omdat “acceptabel gedrag” niet te definiëren is, niet in een wet te omlijnen valt, gaan we dat “bewaken” met een Sociaal Krediet Systeem. Maar wie gaat er bepalen wat acceptabel is? Politie, OM, Landelijke Overheid, Lokale Overheid, Belastingdienst, Onderwijsinstellingen of krijgen particuliere instellingen zoals banken, NGO‘s en zelfs commerciële bedrijven zoals Facebook, Google, Twitter, Apple en Microsoft ook toegang tot de input? Het antwoord is vrijwel zeker: ALL OF THE ABOVE oftewel allemaal!
Aangezien we naar een wereld gaan waarbij je bij alles je “QR-code” moet gaan laten zien is het bijzonder belangrijk om er bij stil te staan wie er invloed kan uitoefenen op jouw credit score. Maar vooral hoe dit gecontroleerd gaat worden. Dus niet alleen wie er bepaalt maar vooral hoe wij kunnen zien wie wat bepaald heeft. En hoe en bij wie je daartegen beroep aan kan tekenen. Ik ben bang dat dit heel wazig blijft.
Ik ben van mening dat we dit helemaal niet moeten willen. Dat we er ons, met hand en tand, tegen moeten blijven verzetten. Hoeveel het ook wordt aangeprezen; het gaat ons niets brengen; het zal ons alleen beperken. Er zijn, voor de burger, geen voordelen, alleen maar nadelen.
