De hele dag al
denk ik eraan
wat jij vanmiddag
moet ondergaan
Ik probeer me op te laden
omdat ik sterk wil zijn voor jou
en het lijkt wel of ik elke minuut
nog heviger van je hou
Ik vind je in je bed
en maak een beetje gein
zogenaamd om jou op te monteren
maar ik hou mezelf aan de lijn
Nog even plassen
ik help je wel mee
dan heb ik toch wat gedaan
het gaat maar om het idee
De zuster komt je halen
ik hou je bed vast
ik wil bij je blijven
als dat maar in de lift past
“Tot hier mag u mee”
zegt de zuster zacht
“neem beneden maar een kop koffie
terwijl u op uw vrouw wacht”
Ik laat je hand los
en geef je een aai
en zie je tranen
als ik naar je zwaai
De deur gaat dicht
ik sta er alleen
ik weet even niet
waar moet ik heen ?
Ik kan niks doen
als je heel terug wensen
en vertrouwen hebben
in wildvreemde mensen
Snij mij maar open
wel honderd keer
dat doet bij mij
lang niet zo zeer
“Raap jezelf bij elkaar
je moet er dadelijk weer zijn
je mankeert toch niks
zij heeft de pijn”
Ik praat in mezelf
en kijk om me heen
ik sta nog steeds bij die deur
helemaal alleen
God alsjeblieft
geef ze weer terug
en maak het 5 uur
dan is het achter de rug
5 Juni 2001 14:00- 15:30
