Mijn naam is Joseph. Ik ben inmiddels 60 jaar en meer als de helft van mijn leven getrouwd. Ik heb 2 kinderen, een zoon en een dochter, die inmiddels volwassen zijn.
Ik ben afwisselend werkzaam als jurist, ICT’er en internationaal chauffeur. Ik heb 15 jaar als werknemer gewerkt en daarnaast deed ik vakbondswerk. Op enig moment besloot ik te gaan ondernemen, eerst als jurist en later in de ICT. Mijn dienstplicht heb ik vervuld in Libanon.
Ik kan terug kijken op een rijk leven als man, vader, werknemer, ondernemer, werkgever en veteraan. Maar het meest ben ik een Biker, in hart en nieren. Rijden en de lifestyle zijn mijn leven.
Hierdoor heb ik een unieke kijk gekregen op onze maatschappij. Vroeger was ik trots op mijn Nederland; vrijheid, verdraagzaamheid en optimisme maakten ons landje groot. Nu heb ik soms het idee dat betutteling, overregulering, onderlinge haat en pessimisme de boventoon voeren.
Ik ben een liberaal en geloof in de persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid van de mens. Maar ik maak me zorgen om mijn Nederland, het land waar ik van hou.
Ik schrijf om het kwijt te zijn. Ik schrijf om me te ontladen. Ik schrijf omdat ik mijn mening belangrijk vind, zoals elke mening. Ik schrijf omdat ik mijn mening niet onder stoelen of banken wil steken. Ik schrijf omdat ik het kan. Ik schrijf omdat ik die vrijheid heb. Maar ik schrijf vooral omdat ik het leuk vind.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg,
NIET voor wat jij hoort.
Als mensen aan mij vragen
hoe ik dat allemaal weet
dan antwoord ik steevast:
Hoe komt het dat jij dat niet weet?
