Wim S. kreeg vandaag te horen dat hij 18 jaar de cel in moet op basis van een “bekentenis” die hij zou hebben afgelegd ten opzichte van een undercover agent. De rechtbank beschouwt de “bekentenis” betrouwbaar omdat deze aansluit bij het overige bewijsmateriaal. Dat is, mijns inziens, geen argument want de agent die dit heeft opgeschreven is bijzonder goed op de hoogte van het dossier. Uiteraard sluit dat proces-verbaal naadloos aan op het dossier en zullen details niet ontbreken.
In deze tijd waarin we praten over de aanwezigheid van een advocaat bij een verhoor en over het vastleggen, op film of geluid, van een verhoor van een verdachte is daar hier geen sprake van. Allereerst is deze verdachte niet medegedeeld dat hij niet tot antwoorden verplicht is. Sterker: deze verdachte wist niet eens dat hij sprak met politie. Daarbij is op geen enkele wijze vastgelegd WAT hij heeft gezegd. Uit de herinnering van de “undercover” agent wordt dit opgeschreven in een proces-verbaal en als BEWIJS ingevoegd in het dossier.
Een Vandaag besteed er een reportage aan maar belangrijke vragen worden niet gesteld en dat vind ik persoonlijk zeer zorgwekkend. Wel wordt er verteld dat deze verdachte een en ander heeft verklaard omdat hem een baan is beloofd. Blijkbaar vind niemand dit vreemd. Kan iemand zich dit voorstellen? “Hee baasje, als je erkent dat je een moord hebt gepleegd mag je voor ons werken in de beveiliging.“. IK GELOOF HET NIET omdat het domweg niet geloofwaardig is. Je mag al niet meer werken in de beveiliging als je familie hebt bij een motorclub.
Maar andere zaken zijn onderbelicht zoals belangen en integriteit. In Nederland durft niemand er aan te denken dat een agent niet altijd eerlijk is. En zeker als er politieke druk is en belangen van politie en het OM om de undercoveroperaties te continueren. Ook de “scoringsdrang” van een politie-agent wordt volledig buiten beschouwing gelaten. Wat hier gebeurt is dat er één agent op papier zet dat hij iets gehoord heeft en dit wordt als BEWIJS geaccepteerd. In mijn optiek moet ook de politie wettig en overtuigend bewijs leveren.
De onschuldpresumptie is volledig overboord. Ik heb persoonlijk meegemaakt wat er gebeurt als een politie-agent een proces-verbaal met leugens schrijft: IEDEREEN neemt het voor waar aan. En dit ging alleen maar over een ONGEVAL. De woorden van het CBR werden voor mij legendarisch: “De verbalisanten kunnen voldoende in staat worden geacht te observeren en registreren en hebben geen belang iets anders dan de waarheid te vermelden. Het CBR ziet in de lezing van betrokkene geen reden om aan de juistheid van de op ambtseed en ambtsgelofte opgemaakte proces-verbaal te twijfelen.“. Ook leidinggevenden bij de Politie, Justitie, het OM, de Rechtbank, de Ombudsman en de Verzekering stelden zich op dezelfde wijze op. Het heeft me 3 jaar procederen gekost om dit ene proces-verbaal van de baan te krijgen. Daarbij heb IK onomstotelijk moeten BEWIJZEN dat het PV niet de waarheid is. Op geen enkel moment werd van de agent gevraagd bewijs te leveren van zijn beweringen.
Als ik, met mijn eigen ervaringen, naar deze casus kijk maak ik me ernstig zorgen over de rechtvaardigheid in Nederland en de onschuldpresumptie die de basis van onze rechtstaat vormt.
