Wat hebben deze nou gemeen, zul je zeggen. Meer als je denkt. Ze worden GEBRUIKT om angst te zaaien. Angst en verdeeldheid in ons anders zo tolerante landje. De berichten lijken veel op elkaar als je er op gaat letten.
Een incident met een verdachte, zoals er zovelen per jaar zijn. Maar de politie ontdekt dat de betrokkene lid is van een motorclub en brengt de zaak breed in het landelijke nieuws. Je hoort er dagenlang over en telkens komt het terug. Het lidmaatschap lijkt veel belangrijker als het vermeende vergrijp. De burger moet denken “zie je wel“.
Een vechtpartijtje zoals er elk weekend in elk stadscentrum ergens in een kroegje plaatsvindt. Niks schokkends, zou je zeggen. Maar deze keer is het vechtpartijtje in een AZC. Daardoor is het landelijk nieuws en heeft iedereen er wel iets over te melden. Elke TV-zender besteed er aandacht aan en wederom geeft politie maar al te graag commentaar.
In München schiet een verwarde persoon om zich heen. Op een filmpje van een omstander roept hij meermaals “ik ben een Duitser” maar de pers benadrukt zijn Iraanse afkomst. Terwijl de politie vrijwel direct toegeeft dat het zich NIET handelt om een terrorist bezigt de TV 13 keer in een paar minuten “terrorist” en “terroristische aanslag“.
Het resultaat is groeiend onbegrip en angst. Zelfs betrokken groepen zien niet meer dat de ander hetzelfde overkomt als hen. Een biker zet in zijn kwade protest op Facebook: “dus voor een demonstratie heb je geen vergunning nodig.oh sorry wij zijn NEDERLANDERS he en moeten voor alles een vergunning aanvragen maar buitenlanders mogen hier alles ZONDER vergunning“. Een moslim-vrouw roept boos naar de politie: “Waarom moeten jullie ons altijd hebben. Pak die motorbendes maar eens een keer aan …“. Mijn buurman vertelt over een nieuwe aanslag in Frankrijk. Het spookt in ieders hoofd. Herhaling, herhaling, herhaling. TV, kranten, social media. Men krijgt er geen genoeg van. Het momentum is er en we maken elkaar steeds banger. Bang voor elkaar. Bang voor de “buitenwereld”. We draaien maar weer 3 sloten om op de voordeur en zetten de TV weer aan. Nog meer ellende, herhalingen van ellende en politici die er wat van menen te moeten zeggen. Herhaling, herhaling, herhaling.
Maar wat is er nu eigenlijk aan de hand? Volgens officiële cijfers loopt de misdaad al jaren terug. De straten zijn nog nog nooit zo veilig geweest. De ruim 100.000 vluchtelingen staan in schril contrast met de ruim 200.000 uit voormalig Joegoslavië in de jaren 90 en de ruim 300.000 Surinamers in de 70’er jaren. Niemand leek er toen problemen mee te hebben. Vrijwel niemand heeft ooit een probleem gehad met een lid van een Motorclub. Wat men ervan weet komt van TV, krant en internet en men trekt daar conclusies uit. Vijftig jaar geleden droegen de meeste vrouwen in Nederland nog een hoofddoek. In oude klederdracht zijn alle vrouwenhoofden bedekt. Niemand die het in zijn hoofd haalde daarover te klagen. Over de RAF (Duitsland), IRA (Noord-Ierland) en ETA (Baskenland) hoorden we sporadisch een klein berichtje. Toch zijn deze 3 groeperingen voor vééél meer aanslagen en doden verantwoordelijk.
We raken een redelijk perspectief kwijt. We laten ons bang maken. terwijl er veel ergere zaken aan de hand zijn waarvan men onze aandacht wil afleiden. Zoals het volgende financiële debacle waar we op af stevenen. Zoals de diefstal van onze spaarcenten (pensioenfondsen) waarmee politici de volgende crisis nog even willen afwenden. Zoals de komende afschaffing van het contant geld waardoor we volledig afhankelijk worden van de bankiers. Zoals de zorg voor onze ouderen die meer en meer te wensen overlaat. Zoals de ziektekosten die alleen voor de grote zakkenvullers een uitkomst blijkt te zijn.
Overwin de virtuele angst, sla de handen ineen en steek de koppen bij elkaar om tot oplossingen te komen voordat het werkelijk te laat is.
