Meer en meer wordt alles weer ge(her)centraliseerd. De vrijheden die we hadden zoals eigen PC’s, eigen software en eigen archieven worden steeds meer ontmoedigd. Alles moet centraal geregeld zijn en met apps of html-code (websites) worden geraadpleegd. Ik laat Big-Tech nu even buiten beschouwing. Daar heb ik het al vaak genoeg over gehad. Ik wil me nu concentreren op Overheid en Werkgevers:
Er is eigenlijk geen “overheid“. Onze overheid is een janboel van overheden, landelijk, provinciaal, gemeentelijk en instanties, bestuursorganen, enz, enz. Soms zie je door het bomen het bos niet meer en ik krijg vaak de indruk dat dit ook de bedoeling is. Het communiceren hiermee wordt ook steeds moeilijker. Ze hebben allemaal hun eigen “portal” en met DigiD vlieg je heen en weer over het internet. Overal inloggen en zaken aldaar regelen. Steeds meer krijg ik ook te horen dat ze niet meer willen of mogen e-mailen.
Als ze dan nog willen en kunnen e-mailen is hun ICT vaak slecht in orde. Ik herinner me een klachtenprocedure bij de politie waarbij hun mailservers technisch totaal niet in orde waren en daardoor de e-mail-correspondentie niet of half aankwam. Uiteindelijk kreeg ik een brief waarin stond: “Aangezien u niet meer reageert hebben wij de klacht maar gesloten“. Na onderzoek bleken hun e-mails helemaal niet goed verstuurd te worden door bijzonder slecht geconfigureerde mailservers. Ik heb daar ook maar een klacht over ingediend …
Ik heb ook al verschillende ambtenaren horen zeggen: e-mail is niet veilig. Dat is vreemd. Als je een en ander op de juiste wijze installeert is e-mail misschien de veiligste manier van communiceren. Maar daar gaat het veelal mis. Onze overheden schieten daarin keer op keer te kort. Dus moet je naar hun “portal” maar daar heb ik absoluut geen inzage in hun beveiliging. Als die ook maar enigszins op hun aanpak van e-mail lijkt zakt me de moed in de schoenen.
Mijn zorgen over de portals zijn de laatste jaren behoorlijk gegroeid. Wie heeft inzage? Hoe is het beveiligd. Ik hoor ook vaak dat onze overheid niet altijd even goed te vertrouwen is met onze data maar ik maak me toenemend zorgen over de onkunde. Vaak heeft men zelf geen idee wat er achter zit, wie het maakt of beheert en wie er voor verantwoordelijk is. WE hebben duizenden ICT aanbieders en de overheid lijkt alleen maar op goedkoop te selecteren.
Dan hebben we het nog niet gehad over het toenemend aantal werkgevers dat alles “on-line” regelt. Dat lijkt allemaal heel makkelijk maar mijn ervaring is dat, bij het eerste stokje tussen de wielen, de werkgever het gehele portaal totaal afsluit voor de werknemer; zelfs e-mail wordt geblokkeerd. Dat betekent dat je nergens meer bij kunt. Alles wat je “bewaard” denkt te hebben staat nu achter een blokkade van je werkgever. Vastlegging van functionerings-gesprekken, verkoopcijfers, je eigen prestaties, beoordelingen van klanten en vaak zelfs e-mail-wisselingen die misschien wel geleid hebben tot een conflict. Terwijl je werkgever de beschikking heeft tot al jouw gegevens en daar uit haalt wat hij kan gebruiken heb jij NIETS meer.
Ik heb zelfs al rechtszaken gezien tegen werknemers die zelf backups gemaakt hebben, zelfs tijdens hun dienstverband. Onder het mom van “hacking” en “data diefstal” beschuldigen werkgevers hun (ex)werknemers van onwettig gedrag terwijl ze gewoon hun eigen data veiligstellen. De ontwikkeling is zorgelijk voor het bestaande arbeidsrecht maar de meesten onderkennen dit pas als het te laat is.
En denk er aan: eenmaal afgenomen vrijheden worden zelden terug gegeven.
