Vanavond weer genoten van de wedstrijden op het EK. Ik ben wellicht een van de weinigen die er niet zo mee zit dat Oranje niet mee doet. Ik hou van het spelletje en kijk met een ander oog. 2 prachtige wedstrijden vandaag en natuurlijk de overwinning van Ijsland. Niet zo verrassend voor ons Nederlanders natuurlijk.
In de nabespreking zat Guillaume Elmont, oud-judoka en performance-trainer bij Ajax. Hij had een prachtig verhaal over de fysieke training die, sinds kort, bij voetballers wordt gegeven. Niet alleen krachttraining maar vooral stevigheid. Stevigere stand, balans en fysieke weerbaarheid. Hij verteld dat het niet geheel nieuw is want in Duitsland doen ze dat al een jaar of tien.
Ook Jaap Stockmann, hockey-keeper, doet een duit in het zakje: zeker het valbreken is belangrijk en daardoor kun je met judo heel veel leren.
Ik zit stiekem vreselijk te genieten en ik zal je vertellen waarom. Het idee is namelijk niet 10 jaar oud en uit Duitsland. 20 jaar geleden was ik jeugdtrainer van Mierlo-Hout D1. Dit selectie-elftal speelde destijds op het hoogste niveau en deze kereltjes hadden het vreselijk moeilijk tegen de grote amateurploegen en zelfs jeugdteams van de BVO’s. Zeker fysiek kwamen ze tekort. Ik voelde als trainer dat ik daar iets mee moest.
Omdat ik zelf in mijn jeugd ook judo had gedaan en daarvan veel profijt heb gehad in mijn voetbaljaren als keeper nam ik contact op met Harrie de Greef van de judo-vereniging. Hoewel Harrie maar een paar jaar ouder was als ik had ik vroeger al les van hem gehad. Ik vroeg hem of ik met mijn selectie een paar trainingen mocht doen in de dojo. Tot mijn vreugde stemde Harrie ermee in zodat we verschillende trainingen afwerkte op de mat. Valbreken, stevige stand en ook loop, fysiekere aanpak. De oefening met de bokszak blijft me altijd bij: Harrie hield de zak een beetje vast en de mannen moesten er langs lopen en de schouder erin gooien. Dat ging best goed, het eerste rondje. Maar toen Harrie de zak een zetje gaf rolden de kereltjes over de mat heen. De volgende ronde letten ze wel beter op en stonden en liepen al een stuk beter.
Ik heb hier niet alleen hele leuke herinneringen aan maar kan ook met overtuiging en een klein lachje zeggen: het is geen Duits idee maar een Nederlands en zeker 10 jaar ouder als bij de NPO vermeld wordt. Ik lees dat Harrie inmiddels gestopt is wegens zijn gezondheid. Fantastische kerel want ondanks dat zijn vader de judo-vereniging had opgericht en mijn eerste trainer Hans Spermon was is Harrie altijd het gezicht gebleven van mijn jeugdige judo-carrière. Nogmaals van hier uit: Bedankt Harrie de Greef.
