Het is woensdag en de kinderen in de straat genieten van de eerste vakantieweek. Mijn buurmeisje heeft al 87 keer gevraagd wanneer ze weer mee mag op de motor. Ze heeft het nog dagelijks over de eerste keer. Vandaag moet ik nog even koffie halen en zeg tegen Miryam dat ze mee mag. Ze vliegt naar binnen en met 1 minuut staat ze weer buiten met lange spijkerbroek, leren jasje en laarzen. Ze kent de regel. ( Ik moet ze overigens nog vragen om aan mijn vrouw uit te leggen hoe ze dat doet binnen 1 minuut 🙂 De helm van mijn vrouw past haar perfect dus ook dat is geregeld. Op naar de Kaldi om een doos van mijn favoriete koffie te halen. Die past precies in mijn tassen en als het is opgeborgen vraagt Miriam of we nog een rondje gaan rijden. Tuurlijk is mijn antwoord.
Na een klein rondje rondom Helmond rijden we op de Europalaan richting centrum. Wanneer ik 45 rij waar 50 mag komt er een motor-agent langs me rijden. Hij begint tegen me te praten maar onder me ronken 6 open sitepipes en uit mijn kuip klinkt de rauwe gitaar van Joe Bonamassa. Ik maak dus een gebaar dat ik hem niet kan verstaan. ( Neeeeee, niet met mijn middelvinger … ). Hij gaat direct voor me rijden en het signaal “volgen” gaat aan. Op de Hortsedijk rijdt hij over de fietspad en parkeert op de stoep (Tja, vrijstelling RVV 🙂. Ik hoop dat die vrijstelling nu ook even voor mij geld als ik hem volg.
“Ik wil u even aanspreken op uw verantwoordelijkheid” klinkt het nadat hij zijn helm heeft afgedaan en intimiderend voor me is gaan staan. Zijn rechterhand rust op zijn pistool waardoor hij eruit ziet als John Wayne. Ik haal mijn rijbewijs uit mijn binnenzak en reik het hem aan maar hij lijkt daar, tot mijn verbazing, geen interesse voor te hebben. Vervolgens steekt hij een verhaal af over het gemis van een motorbroek-met-protectie bij mijn bijrijdster. Ik laat hem rustig uitpraten en als hij klaar is vraag ik hem vriendelijk hoe hij zich dat heeft voorgesteld: “Moet ik met iedere bijrijder even, met de auto, naar de motorzaak om een broek uit te zoeken van 350 euro, als ze die al hebben in deze maat, om een rondje te gaan rijden? Ik heb er op toegezien dat ze een lange spijkerbroek, leren jas, leren laarzen en een passende helm op heeft.“. Volgens de agent past de helm niet goed. Hij vind hem te groot. 
Ik laat Miryam een keer NEE en JA schudden om te laten zien dat de helm prima past maar echt overtuigd lijkt meneer agent niet. Wellicht omdat de helmfabrikanten wel een heleboel maten hebben maar de buitenschaal veranderd weinig van grootte. Hierdoor is het waarschijnlijk niet zichtbaar dat dit toch wel een extreem klein helmpje is. Toch laat hij het verhaal “HELM” hierbij en komt terug op de broek. Vele malen in herhaling vallend vertelt hij over verschrikkelijk verwondingen die dit arme kind kan oplopen als ik een ongeluk krijg en “dat hoeft natuurlijk helemaal niet MIJN schuld te zijn“. Als ik tussendoor opmerk “met 45 km per uur?” kijkt hij me alleen maar geïrriteerd aan. Tja, hoe heb ik dan ook het lef om ZIJN 4e herhaling te onderbreken … Niet netjes van mij.
Als hij eindelijk tevreden is over zijn betoog mag ik iets zeggen. Ik maak daar natuurlijk graag gebruik van met dezelfde woorden: “Ik wil u even aanspreken op uw verantwoordelijkheid …“. Zijn gezicht betrekt en voorspelt onweer. Ik laat me echter niet van mijn stuk brengen: “Het is uw verantwoordelijkheid om toe te zien dat de burger de wetten en regels naleeft. Kunt u mij vertellen waar het staat dat mijn bijrijdster een motorbroek-met-protectie aan moet hebben?“. Hij is duidelijk verrast met mijn vraag en na even nadenken komt er stamelend uit: “Artikel 5“.
Tuurlijk … het roemruchte “kapstok-artikel”; ik had het kunnen weten: “Het is een ieder verboden zich zodanig te gedragen dat gevaar op de weg wordt veroorzaakt of kan worden veroorzaakt of dat het verkeer op de weg wordt gehinderd of kan worden gehinderd.“. Als de diender het niet meer weet en zijn gelijk wil halen wordt dit artikel erbij gehaald. Dat wordt ze ook geleerd. De uitdrukking “kapstok-artikel” wordt op de politieschool gebezigd. En LET OP: op basis van een artikel 5 kan de politie zelfs ter plekke je rijbewijs innemen. Hoewel het achteraf wordt getoetst door de Officier van Justitie en, indien nodig, de rechter ben je het toch minimaal een kleine 2 weken kwijt.
Ik stel voor dat hij me een bekeuring geeft, op basis van artikel 5, zodat we kunnen checken of justitie en de rechtspraak het met hem eens is. Hij vind dat echter “niet nodig“. Hij wilde het bij een “waarschuwing” laten. Ik kan het niet laten om hem nog een laatste vraag te stellen: “Wat heeft u nu bereikt in de afgelopen 15 minuten?“. Hij kijkt weer iets vrolijker en geeft warempel antwoord: “Ik hoop dat ik u iets meer verantwoordelijkheid heb bijgebracht“.
“Nee, helaas. Het enige wat u werkelijk heeft bereikt is dat deze kleine meid weer een stukje minder waardering en respect heeft gekregen voor uw uniform. ZIJ zal in de toekomst NIET solliciteren bij de politie en ik heb gelezen dat er een tekort is aan agenten met een Marokkaanse afkomst. Veel mensen met een Marokkaanse afkomst zien de politie als “hun vijand”, las ik in de krant. Goh, hoe zou dat nu komen?“
