Ik had een gesprek met een vriend van me:
- Ben niet echt fit. Gisteren mijn 2e spuit gehad.
- Och kerel, ben toch voorzichtig. Waarom heb je dat gedaan?
- Tja, ons vrouw wil graag met vakantie dus doe ik dat voor haar.
- Maar zonder prik kun je ook op vakantie, tenminste vooralsnog.
- Ik denk het niet dus heb ik het maar gedaan. Maar waarom maak jij je zo druk? Ben jij ook zo’n complotdenker, zo’n wappie?
- Maat, waar komt dat vandaan? Ik maak me gewoon zorgen over jou. Er zijn nogal wat bijwerkingen met die prik en daarbij zal dit virus op jou weinig invloed hebben; waarschijnlijk beetje grieperig als je het al krijgt.
- Jongen, dat moet ik toch zelf weten. Ik ben vrij om me te laten prikken als ik dat wil.
In mijn hoofd stond de wereld even stil. Een voorstander die met het argument “vrijheid” gooit. De wereld op zijn kop. Al 1,5 jaar zijn er legio regels, “adviezen” en verplichtingen voor degene die kritisch is. Geen sprake van “vrijheid” om er zelf over na te denken en je plan te trekken. Geen sprake van zelf beslissen of je binnen blijft, of je een mondkapje draagt, of je een test laat doen. Geen sprake van zelf de risico’s inschatten en daarop acteren zoals je als mens altijd behoort te doen.
Ik moet hem “vrij laten in die beslissing”. Maar hoe vrij is ie geweest in deze beslissing? Hij laat de prik zetten om op vakantie te kunnen. Dat alleen al is valselijke voorlichting en is niet waar. Er wordt (nog) nergens een “vaccinatie” geëist voor inreis. Maar hoe vrij ben je als je al 1,5 jaar gebombardeerd wordt met (aantoonbaar) overdreven sterftecijfers, met valselijke “besmettings”cijfers, propaganda, met (achteraf aantoonbare) leugens, met “verkooppraatjes”, met regels, met plaatselijke verordeningen en tenslotte met landelijke wetgeving. Hoe groot is de kans dat mijn kameraad een zelfstandige, onafhankelijke en doordachte beslissing neemt over de risico’s van een luchtwegvirus en een gen-therapie-spuitje?
De wereld op z’n kop. Alles omgedraaid, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
