Vandaag even naar het Paleis van Justitie in ‘s-Hertogenbosch. Ik had al een paar weken eerder inzage gevraagd bij de de Justitiële Informatiedienst.
De brief lag al een paar weken klaar en ik kan tot het einde van de maand MIJN informatie inzien op het Paleis van Justitie. Je krijgt het niet thuis gestuurd; nee, dat zou te makkelijk zijn. Je moet er voor naar Den Bosch komen, 4,54 euro dokken, en dan mag je naar een uittreksel kijken. Niet meenemen, da’s te makkelijk. Alleen inkijken en notities maken. Ik heb even notities gemaakt met mijn smartphone 🙂
Maar zoals elke keer moet je door die vervelende sluis met die fanatieke beveiligers. Ik laat dan mijn Buck en Leatherman maar vast uit voorzorg in de auto liggen. Vest uit, alles uit mijn vest, riem af, sleutels in het bakje, portemonee, shag, aansteker, pen, pasjes, ga zo door. Ik wordt nog net niet gestript en in mijn kont gekeken. Mijn kettinkje aan mijn portemonnee mocht niet mee naar binnen. “Mijn kettinkje? Wat kan dat voor kwaad?“. De diender antwoordde op rustige toon: “U moest eens weten wat een kwaadwillende daarmee doen kan.“. Ik was geïrriteerd: “Niet zoveel als met mijn wijsvinger. Moet ik die de volgende keer ook buiten laten?“. Nu keek de diender ook geïrriteerd. Haha, 1 – 1. Uiteindelijk mocht ik naar binnen.
Mijn vrouw dondert laconiek haar handtas (lees plunjebaal) op de lopende band en lacht lief naar de afgekeurde agenten. Komt u maar mevrouw. Is in orde hoor. Maar eenmaal binnen, toen we de informatie aan het bekijken waren, zei mijn vrouw plotseling: “OEPS! Kijk eens wat ik in mijn tas heb zitten. Was ik vergeten…“.
Tja, da’s een stuk minder gevaarlijk als het kettinkje aan mijn portemonnee.
