Deze week een paar keer op pad en, als het enigszins mogelijk is schakel ik dan mijn SmartPhone UIT en schakel een heerlijk ouderwetse “handy” IN. Zo ben ik toch bereikbaar voor spoedjes en kunnen mijn vrienden, bekenden en klanten me bereiken mocht het nodig zijn. Weldoordacht en weloverwogen. Zelfs in mijn eigen kring stuit het wel op onbegrip en soms zelfs twijfel aan mijn verstandelijk vermogen. Meerdere opmerkingen kreeg ik naar mijn hoofd die eigenlijk maar één ding duidelijk maakten: Men heeft echt geen idee hoe de SmartPhone werkt en wat de gevolgen (kunnen) zijn.
Ik zal een paar opmerkingen die ik kreeg hier herhalen en uitleggen, zo eenvoudig mogelijk, hoe ver ze langs de realiteit zitten:
Je hebt toch een mobieltje bij; dan kunnen ze je toch nog steeds volgen.
Hoewel technisch een beetje waar is er een enorm verschil: Mijn ouderwetse GSM heeft natuurlijk een SIMcard, hetzelfde als mijn SmartPhone. Technisch KAN de provider mij “uitpeilen” en bij benadering zien waar ik ben. Deze informatie mag echter door, in mijn geval KPN, niet gedeeld worden met derden. Zelfs politie en justitie hebben, puur formeel, toestemming van een rechter(-commissaris) nodig om deze informatie op te vragen. Daarbij is de positie “bij benadering” te bepalen aan de hand van de masten waar je contact mee maakt en verre van nauwkeurig.
Een SmartPhone heeft een GPS die je locatie op een paar meter nauwkeurig bepaalt. Die informatie wordt door héél véél apps uitgelezen en gedeeld met de makers van de app. Die informatie kan en mag vrijwel altijd gedeeld worden met derden volgens “de door jou goedgekeurde gebruiksvoorwaarden“. Dit gebeurt dan ook veelvuldig. Wat men momenteel doet met deze informatie is onbekend. Wat men ermee KAN doen echter is onbegrensd.
In de documentaire 2000 mules, die overigens zeer de moeite waard is, legt men precies uit HOE en waarvoor die informatie gebruikt wordt en kan worden. In deze documentaire gebruikte men deze “app-locatie-gegevens” om heel veel mensen te “tracken”.
Men kan toch nog steeds zien dat jij het bent middels de SIMcard
Dat wordt technisch alweer een heel stuk moeilijker, temeer omdat de nabijheids-localisator op je SmartPhone veelal met Bluetooth en soms met RFC werkt. Beide zijn niet aanwezig op mijn oude telefoontje. Mooi voorbeeld is de COVID-19 app die, voor nabijheids-registratie, grotendeels op basis van Bluetooth werkt.
De basis van deze app werd overigens in 2020 naar nagenoeg elke SmartPhone gepushed via een “reguliere update“. De meeste mensen zijn zich daar helemaal niet van bewust geweest. Kijk bijvoorbeeld bij de (Google) Android SmartPhone (zoals Samsung) maar eens bij Instellingen en Google. Daar tref je de basis van de app aan. Ogenschijnlijk kun je deze UIT zetten maar als je Bluetooth AAN staat reageert ie op andere SmartPhones die de app volledig geïnstalleerd hebben. Ik gebruik al bijna 2 jaar géén Bluetooth meer op mijn SmartPhone, mede hierdoor. Dit is slechts één van de zaken die ik, vaak bij toeval, ontdekt heb op mijn SmartPhone maar ik ben er van overtuigd dat dit slechts het topje van de ijsberg is.
Dit zijn zomaar een tweetal voorbeeldjes. Ik zou er nog wel wat op kunnen noemen maar ik denk dat het punt duidelijk is.
Ook moeten we niet te makkelijk het “geduld” van deze data wegwuiven. Heel erg veel wordt gewoon opgeslagen en bewaard. Hiertoe worden vele nieuwe DataCenters uit de grond gestampt. Wellicht weet men zelf nog niet eens waarvoor deze data bewaard wordt maar mogelijk heeft het waarde in de toekomst.
Ook kunnen we inmiddels vaststellen dat alle pogingen om wettelijk onze privacy te waarborgen op niets uitgelopen zijn. In de eerste plaats zijn de meeste regels niet voor overheid en gelieerde instanties maar, zoals keer op keer blijkt in grote Amerikaanse rechtszaken, trekt Big Tech zich weinig of niets van deze regels aan. In de documentaire “The Great Hack”, over het “Cambridge Analytica schandaal”, hebben we kunnen zien dat men nog liever een miljoenen firma failliet laat gaan als dat men openheid van zaken geeft.
Het aloude spreekwoord luidt: kennis is macht. Samen met Big Tech en overheden is men dus op grote schaal kennis aan het vergaren. Het vergaren van kennis heeft 2 elementen: Het verzamelen en opslaan aan de ene kant en het prijsgeven of “zenden” aan de andere kant. Aan het eerste kunnen we weinig doen maar moeten we niet stilaan gaan stoppen met het zenden van alle mogelijke informatie, vrijwillig en veelal onbewust?
