Vandaag kreeg ik weer zo’n prachtig plaatje doorgestuurd. Hier rechts kun je meelezen. Weer een “bruikbare idioot” (©Jensen) die ergens iets van denkt en zich vervolgens verschuilt achter anderen, in dit geval hulpverleners. Zo van “ik denk dat niet alleen hoor“. Waarschijnlijk zat ze in een snikhete auto en stik jaloers.
En dit gedrag is dus precies waar men op mikt. Laat de mensen vooral naar anderen kijken, oordelen en delen op Social Media; dan kan onze (r)overheid zo meteen weer zeggen dat “er behoefte aan is in de samenleving“. Ja, ik denk dan ook meteen: “Wat bezielt deze mensen?“. Kijk naar jezelf en denk er eens één keer over na wat JIJ kunt doen om deze verrottende wereld te verbeteren in plaats van kijken wat anderen mensen moeten doen, voor jouw plezier.
Zeker de opmerking “en waarom het is toegestaan“. Tuurlijk, vraag maar om meer regels, vooral regels waar JIJ geen last van hebt!
Ik denk ook dat het een stuk veiliger is als elke automobilist
- in een brandvrije overal,
- handschoenen,
- met helm
- en vierpuntsgordels,
- ZONDER radio (zodat ze de motorrijders een keer aan HOREN komen want kijken doen ze niet)
- en ook vooral ZONDER airco-blaas-lawaai
in de auto plaatsneemt. Zou je dat iets vinden? Is WEL veiliger, toch?
Dit soort “bruikbare idioten” zijn er verantwoordelijk voor dat onze wereld in ras tempo naar de kloten gaat. Deze heilige boontjes maken onze samenleving voor ons allen kapot. Dit soort moraalridders zorgen ervoor dat JIJ zo meteen te maken hebt met SCS en CBDC.
En om commentaar voor te zijn: Het gaat er ook absoluut niet om of IK in een korte broek op de motor zou gaan zitten! Dat is geen argument! Zoek bij mij geen medestander voor dit soort statements! IK wil graag doen wat IK wil. IK wil vrij zijn, zonder jouw bemoeienis. En als jij me vrij laat heb je geen last van me. DAT gun ik ook anderen.
Waarom kunnen we elkaar niet gewoon VRIJ laten? Laat mensen vooral doen waar ze zin in hebben, zolang ze anderen niet belemmeren in hun vrijheid. Wanneer gaan we weer gewoon leven en komen we los van die angstporno? Wanneer is het weer belangrijker wat je zelf doet, in plaats van anderen in hun doen en laten te bekritiseren? Wanneer kunnen we weer gewoon verder met ons leven, zonder kritiek en bemoeienis van (r)overheid en anderen?
Wanneer zijn we weer terug bij “normaal” in plaats van het “nieuwe normaal“?
Zo, ik ben het weer kwijt …
