Zoals elk jaar even eruit. Even een paar duizend kilometers verslinden met mijn “bijzonder milieuonvriendelijke” 6pitter. Niet naar het zuiden of het totaal onbetaalbare noorden maar naar het oosten, achter het voormalige ijzeren gordijn, waar veel zaken nog “normaal” lijken te zijn, vooral de prijzen van brandstof voor mijn fiets en mezelf.
Ik had het nodig, broodnodig. Even rust in mijn hoofd. Even alleen asfalt, benzinedampen, bier, koffie en back to basics. Leven als nomaden, van grasveld naar grasveld waar je elke avond je tent weer opbouwt om het weer af te breken in de morgen. Niet wetende waar je “huisje” de volgende nacht zal staan. Voor velen van mijn leeftijd onbegrijpelijk; voor mij een jaarlijkse ontsnapping aan de poppenkast die we realiteit noemen.
Het verschaft nieuwe inzichten, andere doelen, gewijzigde ambities en bovenal rust. Zoveel dat ik, na slechts een week, mijn blog van “Toekomst onzeker” wijzig naar “Toekomst zeker“. Simpelweg omdat mijn toekomst afhangt van mijn keuzes; van het pad ik dat ik kies; de weg die wens te volgen.
Ongeacht waar een navigatie me heen wijst, ik heb de vrijheid de andere kant in te gaan. En dat heeft niets te maken met het bericht dat Teflon Mark er mee ophoud. Of dat het SCS een feit gaat worden in de nabije toekomst want dat staat zo goed als vast voor mij. Of het geld wat ik verdien geprogrammeerd gaat worden zodat ik er nog minder over te vertellen heb; ook dat lijkt onvermijdelijk. Of het anarchistisch bedoelde internet getemd gaat worden en gereguleerd want ook daar kun je de “onderwereld” in.
Vrijheid zit in mijn hoofd en dat kan niemand me afnemen. Ik confirmeer me niet aan deze absurdistische maatregelen. Ik doe niet mee met deze onderdrukkende toekomst. Zoals alle kenners weten is een 1%’er geen crimineel per definitie maar een non-conformist. Zoals Nelson Mandela al zei: “Als wetten en regels onredelijk worden rest niets anders dan buiten de wet te leven“. Als ik gedwongen wordt, door onwerkelijke wetten en maatregelen, om buiten de wet te leven dan zij het zo.
Ik kijk naar de films die een duistere toekomst schetsen. Of het nu een post apocalyptische wereld is na een kernoorlog of een vreselijk conflict met AI. Het is altijd de rebel, de biker die overleefd en zijn leven voortzet zoals hij dat wil en vooral niet zoals de idioten het uitgestippeld hebben. Gewend om zich te verzetten tegen onderdrukkers en in staat te overleven.
Dus mijn toekomst is ZEKER: Ik doe niet mee. Ik leef mijn eigen leven. IK BLIJF VRIJ! Doe je mee?
