Met regelmaat krijg ik de vraag waarom ik alleen in het Nederlands schrijf en niet, zoals zovele blogs, in het Engels of zelfs tweetalig. Meerdere talen schijnt in WordPress zelfs redelijk eenvoudig te zijn. Het antwoord is dat ik dat heel bewust doe. In mijn vak moet ik al zoveel in het Engels doen en ik vind dat best jammer. Ik ben in Nederland geboren en getogen en hou van de Nederlandse taal, ondanks dat ik er geen ster in ben en nooit ben geweest. Misschien is dat ook wel een van de redenen. Ik wil, en niet alleen in mijn hoofd, de Nederlandse taal in leven houden.
Daarbij praten we altijd over Engels maar is dat wel zo? Ik heb in mijn leven gemerkt dat je bijna overal terecht kunt als je de Engelse taal goed beheerst behalve in Engeland 🙂 . Ik vraag me met regelmaat af wat voor taal of dialect men daar spreekt maar buiten Oxford is het in toenemende mate moeilijk hun taal te verstaan.
Het kan ook zijn dat wij eigenlijk geen Engels meer spreken maar feitelijk Amerikaans.
Onze hele maatschappij wordt stilaan overwoekerd met Amerikaanse invloeden en dan bedoel ik niet alleen McDonald’s, Hollywood en ESPN. Ook wetgeving, beleid, economie en defensie worden steeds meer veramerikaanst. Niet alleen het hele OMG beleid kwam rechtstreeks overgewaaid vanuit de VS maar ook onze “Sleepwet” (Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017) was natuurlijk een aftreksel van de Patriot Act in een post-9/11-tijdperk.
In toenemende mate staat niet alleen onze taal maar ook onze soevereiniteit onder zware druk.
Ik ben in het verleden in de VS geweest. Hoewel een indrukwekkende belevenis heeft het me ook het een en ander geleerd. Amerika was totaal niet het “voorbeeld van vrijheid” wat ik voordien voor ogen had.
Ik trof vooral mensen die het over oorlog, terrorisme, “het sterkste leger ter wereld” (voor hun veiligheid) en vijandige buitenlanders hadden. Ook hield men vooral rekening met de toenemende surveillance, politie op de loer, onbetrouwbare overheid en belachelijke regels. Ik was in het gezelschap van geharde veteranen-bikers die bang waren een flesje bier openlijk te nuttigen aan de openbare weg. Ondertussen droegen ze wel een revolver in hun vest. Het was allemaal heel onwerkelijk.
Als je vervolgens een beetje in de statistieken duikt krijg je ook een heel ander beeld van de USA. Het voorbeeld van “vrijheid” in de wereld heeft verreweg de meeste gedetineerden ter wereld. Veiligheid dan? In New York worden meer mensen met geweld omgebracht (moord en doodslag) dan in Teheran, Irak (dat meer inwoners telt) ondanks de oorlog aldaar. Opleiding dan? De kennis van de gemiddelde highschool-leerling is bedroevend en het niveau van opleiding t.o.v. de rest van de wereld is schrikbarend laag.
Gerechtigheid dan? In de Verenigde Staten schept men graag op over hun rechtssysteem maar in werkelijkheid is dit alleen rechtvaardig voor de welgestelden. Je recht halen kost heel veel geld in de VS en de minderbedeelden verdwijnen vaak achter slot en grendel zonder ooit een rechter gezien te hebben middels een systeem van “deals” met justitie.
Vroeger droomde ik ervan om met een motor van oost naar west te rijden, dwars door de vele staten. Waarschijnlijk geïnspireerd door de film Easy Rider. Vandaag rijd ik liever door de voormalige Oostbloklanden waar de benzine en het bier nog betaalbaar is en de mensen nog weten wat het is om niet vrij te zijn en het daarom waarschijnlijk veel meer koesteren.
Ik heb ook Amerikaanse militairen ontmoet in Beirut in 1983. Met zware beveiliging rondom met halters stoeien en basketbal spelen. Met harde hand en veel geweld “vrijheid en democratie” verspreiden naar hun idee en voorbeeld leverde hen bijna 400 doden op tijdens 2 kalenderdagen in 1983. 6 jaar van Nederlandse militairen in Libanon die altijd in overleg waren met partijen, thee dronken en huisbezoeken aflegden kosten ons 9 jonge levens. Welke aanpak is de beste?
Waarom staat de United States of America zo op een voetstuk hier? Alleen omdat de ultra-rijken daar wonen? The American Dream? Een droom van rijkdom? Hollywood celebraties? Of is het inmiddels de vele influencers? De YouTube celebraties? Wat maakt voor vele Nederlanders de Verenigde Staten het land van onbegrensde mogelijkheden?
Ik heb persoonlijk, in toenemende mate, een hekel aan de VS. De imperialistische geopolitiek; de bemoeienissen in de hele wereld; de grootheidswaanzin; de Wolfowitz doctrine die in toenemende mate een wig drijft tussen soevereine Europese landen; de invloed op de NATO wat steeds meer een leger wordt voor Amerikaanse belangen.
Ik wil vooral koesteren wat we in Nederland hebben. Hoort dat bij mijn leeftijd? Ben ik de “oude brombeer” geworden die vroeger alles beter vond? Ben ik die klager geworden over de jeugd van tegenwoordig die ik vroeger zelf zo haatte? Of, zoals ik het zie, wil ik gewoon mijn vrijheid en geen bemoeienis van anderen met mijn leven, zeker niet vanuit het buitenland?
Is mijn Nederlandse taal een symbool voor mijn vrijheid en de vrijheid in mijn land?
