Studie:
Klimatologische gevolgen van het proces van verzadiging van stralingsabsorptie in gassen
Jan Kubicki ,
Krzysztof Kopczynski ,
Jaroslaw Mlynczak
Institute of Optolelectronics,
Military University of Technology,
Kaliskiego 2, Warsaw 00-908, Poland
CONCLUSIES:
Uit het gepresenteerde materiaal blijkt dat, ondanks het feit dat de meerderheid van de publicaties een catastrofale toekomst voor onze planeet proberen weer te geven door de antropogene toename van CO2 en de impact ervan op het klimaat op aarde, de getoonde feiten ernstige twijfels doen rijzen over deze invloed. Zonder ons te verdiepen in de nauwkeurigheid van de gebruikte modellen, moeten we de mogelijkheden onderzoeken om betrouwbare inputgegevens voor deze modellen te verzamelen.
Deze gegevens houden rechtstreeks verband met de verdeling van de temperatuur op het aardoppervlak en in de atmosfeer, de verdeling van waterdamp concentratie in de atmosfeer, de verdeling van de windsnelheid en richting, en de verdeling van aërosolen en deeltjes in de atmosfeer (wolken, aërosolen boven fluctuerende oceanen). Het is duidelijk dat Gelijktijdige metingen van deze variabelen over de hele wereld niet haalbaar zijn en het gemiddelde ervan nemen in situaties waar grote niet-lineaire afhankelijkheden bestaan kan leiden tot aanzienlijke fouten. Bovendien vertoont de atmosfeer een hoge dynamiek, wat dergelijke metingen verder compliceert.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de resultaten in verschillende belangrijke werken zoals Schildknecht (2020) en Harde (2013), sterk afwijken van die van het IPCC, dat algemeen wordt beschouwd als de enige betrouwbare autoriteit. Dit suggereert ondubbelzinnig dat de officieel gepresenteerde impact van antropogene CO2-toename op het klimaat op aarde slechts een hypothese is in plaats van een onderbouwd feit.
Het oplossen van deze dilemma’s vereist verder experimenteel werk om de resultaten van de theoretische studies in elk mogelijk stadium te verifiëren. Om de vraag te beantwoorden of het extra uitgestoten CO2 in de atmosfeer inderdaad een broeikasgas is, zou het onder meer nodig zijn om aanvullend onderzoek te doen naar een stralingsbron met een temperatuur vergelijkbaar met de temperatuur van het aardoppervlak en de absorptie te meten van thermische straling in een mengsel van CO2 en lucht bij verschillende temperaturen en luchtdrukken, zoals het geval is in de atmosfeer van de aarde op verschillende hoogten. Het zou ook zijn nuttig om veldonderzoek uit te voeren met behulp van een geschikte ballon, zoals gesuggereerd in (Kubicki et al., 2020b).
Door het meten van de absorptie van warmtestraling van de aarde in atmosferische CO2 onder atmosferische druk in een cuvet geplaatst in de mand van een ballon in de bovenste lagen van de troposfeer, zouden we resultaten kunnen verkrijgen die beslissend zouden kunnen zijn tussen veel controversiële kwesties.
De bedoeling van de auteurs van dit artikel is niet om iedereen aan te moedigen om de natuurlijke omgeving aan te tasten. Steenkool en aardolie zijn waardevolle chemische hulpbronnen maar vanwege hun eindige reserves moeten ze spaarzaam worden gebruikt om ervoor te zorgen dat ze meegaan voor toekomstige generaties. Bovendien draagt de intensieve steenkoolwinning rechtstreeks bij tot de achteruitgang van het milieu (drainage, landschapsverandering, tektonische bewegingen).
Er moet ook rekening mee worden gehouden dat vaak gebruikte verouderde verwarmingssystemen die kolen verbranden en verouderde verbrandingsmotoren die worden gevoed door aardolieproducten veel giftige stoffen uitstoten (die niets met CO2 te maken hebben).
Het lijkt er dan ook op dat de inspanningen om hernieuwbare energiebronnen te gebruiken moeten worden geïntensiveerd, maar niet onderbouwde argumenten, met name die de economische ontwikkeling in de weg staan, dienen niet voor dit doel te worden gebruikt. In de wetenschap, vooral in de natuurwetenschappen, moeten we ernaar streven om een waarheidsgetrouw beeld van de werkelijkheid te geven, voornamelijk door empirische kennis.
