Ondanks dat ik een ongelooflijke voetballiefhebber ben wordt ik doodziek van de vervuiling van volkssport nummer één met de politieke agenda van onze leiders. Werkelijk alles komt voorbij: Racisme, Covid-19, Black Lives Matter, #MeToo, LGBTQ+ en nu weer Oekraïne. Als een volleerd politicus propageert de commentator het narratief:
De solidariteit is groot naar Oekraïne.
Iedereen hoopt dat het snel vrede wordt.
Nog voor de wedstrijd begint worden 2 grote leugens gebezigd die het politieke narratief moet verspreiden over de gewone burger. 2 complete onwaarheden in het openingsrelaas, nog vóór de aftrap. Ze laten een heleboel supporters van Oekraïne zien en scheppen daarmee het idee dat de hele wereld achter dat land staat maar niets is minder waar.
Sowieso schaart zich maar een klein gedeelte van de wereld achter Oekraïne. Het overgrote deel van de landen is de agressiviteit en het imperialisme van de VS beu.
En wie hopen dat het snel vrede wordt? Niet de EU, niet de NATO en zeker niet de VS. Die blijven ons dagelijks bestoken met oorlogszuchtige en opruiende taal. Vooral de demente President van de VS blijft maar aansporen op een totale escalatie van het conflict, ongeacht wat de gevolgen zijn voor Europa.
En zelfs ons eigen Europa is enorm verdeeld. In de Europese raad krijgt men maar geen overeenstemming. Niet alleen Oost-Europese lidstaten maar nu ook Italië. De pro-Russische demonstraties, zoals in Duitsland en Servië, worden steeds talrijker, ondanks dat deze door Google en tegenwoordig zelfs DuckDuckGo zorgvuldig onderdrukt worden.
Veel mensen om me heen zijn gestopt met het kijken van nieuws en zelfs televisie. Zelf zet ik de TV alleen nog aan voor voetbal. Maar het wordt steeds moeilijker te ontkomen aan de westerse propagandamachine.
En Klaus keek en zag dat het goed was
