Een goede vriend stuurde me de column van Leon de Winter in de Telegraaf door: Opstand in Nederland geen toeval: 2024 wordt een turbulent jaar. Ik moest het een paar keer lezen, begrijpend lezen. Want wat lezen we hier? Het klinkt rebels, opstandig, dat is zeker. Opruiend? Dat laten we maar aan het OM over … Of lezen we een gerenommeerde schrijver / columnist die eindelijk het licht heeft gezien? Die eindelijk kritiek uit op onze machthebbers? Die het gevaar van de internationale organisaties en NGO’s zoals de VN, WHO en EU ziet? In eerste instantie wordt je blij van deze taal, toch?
Of lees je de selffulfilling prophecy van een schrijver die eind vorig jaar een roman heeft geschreven over dit onderwerp? Misschien wel een extra reclame voor de verkoop van zijn boek. Een boek dat, in detail, een opstand beschrijft in Nederland. Hij heeft het over een “orgie van geweld en totale anarchie in diverse Europese steden. Met honderden doden en duizenden gewonden als gevolg.“. Dat is toch duidelijk ernstiger dan het taalgebruik waar momenteel Gideon van Meijeren voor vervolgd wordt. Je mag je best afvragen of deze schrijver mogelijke vervolging riskeert.
Of is er nog een 3e scenario mogelijk? Zou het een opruiende oproep zijn aan al die ontevreden burgers in Nederland? Rebellie, opstand, geweld en revolutie zijn, volgens De Protocollen van de Wijzen van Zion uit 1897, de agendapunten van de zionisten.
Elk artikel wat je leest dezer dagen moet worden doorgrond. Elke column verdient verdieping. Elke schrijver heeft een motief. Elke journalist een agenda. Dat is geen complotdenken … Dat is mijn persoonlijke ervaring.
