De beelden uit Amsterdam gaan de wereld over en iedereen moet zich er blijkbaar over uitlaten . Ook de alternatieve media, zoals BLCKBX, voelt zich geroepen het er meermaals over te hebben maar daarover verderop meer.
Als we het over de ongeregeldheden gaan hebben is het belangrijk om een paar definities duidelijk te hebben. Men gebruik een aantal woorden namelijk graag door elkaar en dan ontstaat er spraakverwarring.
Allereerst heeft zionisme niets met religie te maken. Zionisme is het nastreven, verdedigen en verheerlijken van de staat Israël.
Dat is pure politiek en dus géén religie.
Een van de bekendste zionisten uit de geschiedenis Ilya Ehrenburg was een Sovjet revolutionair, bedreven propaganda schrijver voor de partij, ondanks niet-religieus een overtuigd zionist en had, volgens eigen zegge, een sterke afkeer van antisemitisme. Hij heeft zijn werk nagelaten aan de Staat Israël. Je kunt dus Ehrenburg zien als iemand die woorden als zionisme en antisemitisme maximaal inzette voor politieke doeleinden.
Ook Joe Biden zei op 12 november 2024: “Je hoeft niet Joods te zijn om een zionist te zijn.“. Onze eigen Geert Wilders steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij een fervent zionist is en zelfs een tijd in Israël geleefd heeft. Beiden zijn niet religieus joods.
Antisemitisme is jodenhaat (volk/religie) en slaat, in principe, niet op een tegenstander van de Israëlische politiek. Toch heeft de IHRA in de werkdefinitie van antisemitisme 10 keer de staat Israël genoemd dus moeten we concluderen dat, tenminste wat de IHRA betreft, kritiek op Israël graag als antisemitisme wordt weg gezet.
Dus wordt de Antisemitisme-kaart gespeeld …
En vervolgens begint de oneerlijke strijd. Door een jarenlang geïndoctrineerd schuldgevoel tegenover Joden durft niemand kritiek te hebben op de Joodse religie, het Joodse volk en de staat Israël. Als je wel kritiek uit loop je het gevaar vervolgd te worden want in vele delen van de wereld is dit verboden en sinds 1 oktober van dit jaar in Nederland ook. Overal in de westerse wereld genieten Joden extra bescherming t.o.v. andere volkeren, religies en naties.
Als dus een groep Israëlische hooligans, waaronder IDF militairen en vergezeld door de Mossad, in Amsterdam neerstrijkt en amok maakt is er niemand die dit durft te veroordelen. Het aanvallen van (Moslim) taxi chauffeurs, het omlaag halen en vernielen van Palestijnse vlaggen, het ingooien van ruiten en geweld gebruiken tegen Amsterdams burgers wordt gade geslagen door politie maar men grijpt niet in. De media speelt direct de “antisemitisme kaart” en de politiek schreeuwt moord en brand. “Hoe is het mogelijk na 80 jaar!“. En overduidelijke hooligans worden geïnterviewd door onze telegraaf.
Een A(ll) C(ops) A(re) B(astards) tattoo (verboden in Nederland) in het gezicht en 2 tranen ten teken van 2 jaar gevangenis. Oortjes voor communicatie ten behoeve van gecoördineerde agressie. De “journalist” van de telegraaf stelt vreemde vragen: ” Zijn jullie bang? Ik vraag dat omdat veel Joodse Nederlanders bang zijn om a publiek te laten zien dat ze Joods zijn.“. Al voor de wedstrijd bepaalt de telegraaf de sfeer; gooit naar mijn idee olie op het vuur. “Wij zijn niet bang, voor niemand, want we zijn met velen.” is de respons.
Ook de bijdrage van BLCKBX vandaag begint met dubieuze beelden. Rellende Macabbi hooligans (Bender) worden getoond bijna naadloos overgaand in groepjes die Palestijnse vlaggen dragen (en hier duidelijk geen geweld gebruiken). Het lijkt hierdoor dat het geweld van groepen met Palestijnse vlaggen komt; maar niets is minder waar. Tussendoor fervente zionisten uit de Nederlandse politiek die alleen maar over antisemitisme en “geweld tegen Joden” praten.
Op 4 mei van dit jaar had ik hier ook een Palestijnse vlag hangen. Voor dodenherdenking. Mogen Joden die dan gewoon ongestraft omlaag halen, kapot scheuren en in brand steken? Hoeveel Israëlische hooligans zijn er eigenlijk opgepakt? Of zijn die door de politie naar het vliegveld begeleid? Bang voor internationale represailles?
Mijn held Flavio Pasquino staat hulpeloos en verslagen aan de balie. Hij weet dat elk negatief woord over de hooligans hem een “antisemitische stempel” zal opleveren en zijn zorgzaam opgebouwde BLCKBX onherstelbaar zal beschadigen. Choose your battles, moet hij hebben gedacht. Zijn verhaal klinkt gematigd maar goed, doordacht. Hij wil graag een dialoog. Maar Wilders was duidelijk:
Hier komt ook geen dialoog. Zeker niet tussen een zorgvuldig opgebouwd schuld-narratief, de door zionisten beheerste politiek en media en een internationale schandpaal aan de ene kant en een oprechte vrije journalist uit de alternatieve media aan de andere kant. Geen schijn van kans. De polarisatie wordt niet opgelost als deze zo zorgvuldig wordt gecreëerd. En Flavio heeft gelijk: Het verdeeld wederom onze samenleving. Maar hij kan niet anders, deze keer, als toekijken en het hoofd buigen. Ik zie hem bijna huilen, diep van binnen, maar misschien is dat mijn beleving.
Maar zelfs als je jezelf inhoud, voor je geliefde BLCKBX, blijf je mijn held. Je verliest deze keer de slag maar blijf gaan voor de oorlog. De oorlog voor waarheid. De oorlog voor gezond verstand. De oorlog voor depolarisatie en een hernieuwde en gebalanceerde samenleving.
