De oorlogshitsers weten van geen ophouden. Er zal en moet steun naar Oekraïne, vele miljarden. En als het aan deze oorlogshitsers ligt gaan er vele jongens en meisjes de gehaktmolen in die Zelensky heet, of moeten we deze maar gewoon Rutte noemen. Tijd voor een herhaling van geschiedenislessen; al is het alleen maar om vast te stellen wie betrouwbaar is en wie niet.
1986 – De grootste kernramp in de geschiedenis vond plaats in Oekraïne.
Niet alleen bracht dit geheel Europa in serieus gevaar maar er werd maandenlang bijzonder geheimzinnig over gedaan. Velen praten nu nog over de Sovjet-Unie als verantwoordelijke en die entiteit is keurig overgegaan, volgens de Wolfowitz doctrine, naar Rusland volgens westerse propaganda. De waarheid is echter dat Oekraïne, binnen de Sovjet-Unie een provincie met beperkt zelfbestuur, ook Rusland en Wit-Rusland beperkt informeerde waardoor deze 2 landen de meeste schade ondervonden.
1990 – Duitse hereniging
Bij de hereniging van Duitsland waren er besprekingen tussen NAVO en het Warschaupact. Een belangrijk onderwerp was de toekomst van de NAVO. James Baker beloofde aan Gorbachev en Shevardnadze dat de NAVO geen centimeter (not-one-inch) naar het oosten zou opschuiven. De belofte bleek niets waard maar werd zelfs nog jaren ontkend door het westen. Pas bij het vrijkomen van geclassificeerde documenten, jaren later, bleek men er niet meer omheen te kunnen.
1994 – Nucleair arsenaal van Oekraïne naar Rusland
Naar jarenlang aandringen van de VS worden alle nucleaire wapens verwijderd van Oekraïens grondgebied en afgestaan aan Rusland. Voor de VS was het zeer duidelijk: De Russen waren vele malen betrouwbaarder met deze atoomwapens als Oekraïne. De onderhandelingen vonden hoofdzakelijk plaats tussen Bill Clinton (VS) en Boris Yeltsin (Rusland) en de aanwezigheid van Leonid Kravchuk (Oekraïne) en John Major (VK) waren puur voor de bühne. Hier blijkt heel duidelijk dat Oekraïne verre van een soeverein land is en een speelbal is en blijft van Rusland en de VS.
2004 – Oranje “revolutie”.
Toen Janoekovytsj, een Russisch gezinde president, in 2004 door Oekraïne werd gekozen ontstonden, vooral in Kiev, protesten, hevig gesteund door het westen en oligarchen. Oekraïne was in de jaren van “onafhankelijkheid” verandert in een bijzonder corrupt land en de koopkracht van Oekraïners was met 75% gedaald. Door buitenlandse inmenging werd Janoekovytsj verdreven en een westers georiënteerde president (Joesjtsjenko) geïnstalleerd. De Nederlandse voorzitter van de EU, Balkenende speelde een belangrijke rol. (In 2010 zou uiteindelijk toch Viktor Janoekovytsj gekozen worden als president van Oekraïne).
2008 – Toetreding Oekraïne tot de NAVO
Tijdens de periode van President Viktor Joesjtsjenko (die bekend stond als een fervent voorstander van het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne), opende de Amerikaanse senator Richard Lugar opnieuw de discussie om Oekraïne toe te laten tot de NAVO, tezamen met Georgië. Zowel de zittende president George W. Bush als de beide presidentskandidaten Barack Obama en John McCain schaarden zich achter dit plan.
Echter slechts 38,6% van Oekraïne steunden dit volgens een referendum in 2007. Ook tijdens de NAVO top in Boekarest (2008) werd het voorstel afgewezen. Zowel Duitsland, Frankrijk en Nederland hadden bezwaren. Toch zei de toenmalige NAVO-secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer dat Georgië en Oekraïne uiteindelijk wel lid zouden worden.
2014 – Euromaidan-protesten
Onder aanvoering van Victoria Nuland en met enorme westerse inmenging van zowel de CIA als de EU werden eind 2013 protesten gesteund in Kiev tegen de zittende democratisch gekozen en als eerder verdreven Viktor Janoekovytsj. Niet het Oekraïense volk bepaalde wie de nieuwe president werd in februari 2014 maar de toenmalige staatssecretaris van buitenlandse zaken van de VS:
Een “Interim” regering zocht direct toenadering tot Europa en de VS en kondigde vrijwel direct ingrijpende en vergaande maatregelen af tegen de oblasten Krim, Donetsk en Loegansk. De Krim riep de hulp in van Rusland en verklaarde zich na een referendum met 97% van de stemmen (83% opkomst) onafhankelijk van Oekraïne. Toen ook Donetsk en Loegansk deze aspiraties toonden werden deze bruut de kop ingedrukt door Kiev. Een burgeroorlog werd ontketend door Kiev die vele duizenden levens kosten. Het westen hoorde in de media slechts een paar berichtjes over “door Rusland gesteunde rebellen“.
2014 – Minsk-akkoorden
Toch bleek de burgeroorlog in Oekraïne serieus genoeg zodat men in Minsk (Wit-Rusland) vredesonderhandelingen startte. Het eerste akkoord (5 september 2014) hield niet lang stand en een Minsk II werd georganiseerd waarbij Poetin (Rusland), Lukashenko (Wit-Rusland), Poroshenko (Oekraïne), Hollande (Frankrijk) en Merkel (Duitsland) betrokken waren.
Het akkoord werd niet nageleefd. Vooral de belofte van enige vorm van zelfbestuur in Donetsk en Loegansk komt nooit van de grond. De regering in Kiev bleef de oblasten onderdrukken waardoor Rusland de separatisten bleef steunen.
Zowel Angela Merkel als François Hollande geven openlijk toe dat de Minsk II akkoorden schijnverdragen waren om Oekraine de kans te geven zich te bewapenen tegen Rusland met steun van de VS, NAVO en EU.
2016 – Nederlands referendum over de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne
Toen de Nederlandse bevolking in 2016 werd geraadpleegd over de associatie met Oekraïne was de burger duidelijk: NEEN, volmondig NEEN! De Nederlandse politici trokken zich hier echter niets van aan en drukten door. Hoewel het volk had gesproken nam de “volksvertegenwoordiging” hier een loopje mee en stemde met 119 tegen 31 in de Tweede Kamer vóór het verdrag en in de Eerste Kamer met 55 tegen 20 stemmen.
Sinds dat jaar heeft het woord “volksvertegenwoordiging” een geheel andere betekenis gekregen in Den Haag.
Ook het “inlegvel” blijkt achteraf het papier waar het op geschreven stond niet waard:
Duidelijk is wel geworden waar Rutte zijn bijnaam “Teflon-Mark” aan te danken heeft …
2019 – Verkiezing Zelensky
De grote verkiezingsbelofte van Zelensky was dat hij een einde zou maken van het jarenlang slepende conflict (burgeroorlog) in het oosten van Oekraïne. Vele Oekraïners, die hem slechts kenden als komiek uit van de populaire Oekraïense serie “Dienaar van het volk“, gingen mee in deze propaganda en gaven hem het voordeel van de twijfel in een hevig verscheurd land.
Al snel bleek Zelensky de meest oorlogszuchtige president van Oekraïne te zijn en reisde hij de wereld af op zoek naar (militaire) steun voor zijn conflict met Rusland.
Ook de democratische waarden zijn ver te zoeken bij Zelensky: Niet alleen weigert hij verkiezingen uit te schrijven waardoor hij als een dictator regeert; hij heeft politieke partijen verboden, nieuwszenders gesloten, kranten opgeheven en zelfs een kerk verboden die hem niet goed gezind is. Met democratie heeft dit land niets meer te maken.
2022 – Speciale militaire operatie Rusland
Na 8 jaar van onderdrukking en terreur door Kiev en smeekbedes van de oblasten Donetsk en Loegansk aan Rusland om in te grijpen was de maat vol voor Poetin. Hij besloot de Minsk II akkoorden, die overigens op geen enkele wijze door Kiev werden gerespecteerd, op te zeggen en de voornamelijk Russische bevolking van Donetsk en Loegansk militair te hulp te komen. De Russische troepen werden door de plaatselijk bevolking als bevrijders ontvangen.
2022 – Vredesakkoord van Istanbul geeft hoop
Binnen een maand vinden hoopvolle besprekingen plaats in Istanbul, Turkije en een oplossing lijkt dichtbij. Zelensky is bereid lidmaatschap NATO te laten vallen en zelfbestuur in het oosten toe te staan. De westerse mogendheden, onder wie Boris Johnson, steken hier echter een stokje voor.
Zelensky zou hier later over zeggen in een interview: … zijn er degenen die een lange oorlog niet erg vinden omdat dit zou betekenen dat Rusland wordt uitgeput, zelfs als dit de ondergang van Oekraïne betekent en ten koste gaat van Oekraïense levens.” citaat wikipedia. Een ding was duidelijk:
Ook Zelensky heeft niet het lot van Oekraine in handen …
