Momenteel op Netflix te zien en enorm populair:
Ik heb deze (mini)serie ook gekeken. Buiten dat deze serie bijzonder langdradig is (had makkelijk in één film gekund) ben ik gaan kijken naar de achtergrond van het verhaal.
Allereerst wordt de hoofdrolspeler neergezet als een blank 13 jarig kereltje. Persoonlijk vind ik dit geen onbelangrijk detail, vooral omdat achteraf blijkt dat het gehele verhaal gebaseerd is op Hassan Sentamu, een zwarte 17 jarige tiener die een eveneens zwart meisje, Elianne Andam, op gruwelijke wijze ombracht met meerdere messteken. Zowel dader als slachtoffer worden echter in de serie als blank weggezet. Dit alles ondanks dat het zich zeer duidelijk afspeelt op een school waar een grote diversiteit bestaat tussen de leerlingen.
Wat ik persoonlijk nog storender vind is dat de gehele context in een “incel“-motief wordt geplaatst waarin zelfs de naam van Andrew Tate meermaals wordt genoemd. Hoewel er in de VS, het land met de meeste criminele moorden ter wereld, een aantal zaken zijn geweest waar een “incel” -motief een rol heeft gespeeld is dat nooit bij tieners maar alleen bij volwassen mannen voorgekomen. In het Verenigd Koninkrijk is hier echter geen enkel geval van bekend.
Er is geen enkele verwijzing naar de huidige problematiek in de UK rondom racisme, immigratie, legio demonstraties en oproer rondom de “rape-gangs”. De ernstige maatschappelijke problemen aldaar worden op geen enkele wijze benoemd maar het motief wordt gezocht bij een vage theorie en de koppeling naar een gedemoniseerde Amerikaanse influencer. Overigens kan ik de link tussen incel en Tate ook niet echt leggen. Deze bestaat alleen in deze mini-serie.
Dat een tiener een andere tiener zo beestachtig vermoord is natuurlijk gruwelijk en de overdreven aandacht hiervoor lijkt normaal. Mensen kijken nu eenmaal liever naar gruwelijkheden dan naar het overgrote deel van de misdaad namelijk de financiële criminaliteit. Maar ik begrijp echt niet waarom het in een geheel andere context geplaatst moet worden om het verhaal te vertellen. Waarom essentiële onderdelen zoals afkomst, cultuur, ras, opvoeding en motief totaal gewijzigd moeten worden om het verhaal te vertellen.
Waarom worden we dagelijks met compleet verdraaide en verstoorde realiteiten bestookt? Waarom is de waarheid niet goed genoeg? Waarom moet er altijd een politieke en ideologische draai aan gegeven worden?
Maar het meest stoorde me het einde. Ik vraag me werkelijk af hoeveel invloed je nog hebt in deze tijd op je kinderen. Met beide ouders werkend, simpelweg omdat het anders financieel niet meer haalbaar is. School waar we weinig of geen invloed meer op hebben of de diverse overblijf mogelijkheden. Ideologieën die moedwillig via kinderen worden verspreid om ouders te chanteren. Desinformatie, zoals deze serie, en alle leugens die verspreid worden. Social Media en de invloed die daarvan uitgaat.
Wij, maar ook zeker onze kinderen, worden steeds meer ontmenselijkt en in hapklare onzijdige en communistische wezens verandert. Alles in het teken van de massa en individuele kwaliteiten worden elke dag minder belangrijk. “Je doet het voor een ander” is niet alleen een cojona-slogan maar een algemene mentaliteit geworden. Is het toevallig dat de psychische nood onder jongeren nog nooit zo hoog was als nu?
Maar als het radicaal mis gaat zijn de ouders toch uiteindelijk verantwoordelijk? Geen enkele verwijzing naar deze, tot op het bot, verrotte maatschappij? De scholen en de ideologieën? Het laatste stuk is misschien wel de grootste misinformatie van de gehele mini-serie: Als het mis gaat zijn we zelf schuld …
