Vandaag kreeg ik een simpel mailtje binnen. Van de KNMV, waarvan ik al jaren lid ben. Het mailtje begon als volgt: “Juist nu we allemaal moeten omgaan met de realiteit van dit moment, kijken we óók graag vooruit naar betere tijden.” Een simpel zinnetje, een opening in een e-mailtje. Van de belangenvereniging voor motorrijders, het eens zo vrije en een tikje rebelse volkje. Ik stond stil en dacht na over die regel. Ik analyseerde de zin en daarvoor deelde ik hem op in 2 delen.
De realiteit van dit moment:
Voor mij is DIT MOMENT zo ver verwijderd van de REALITEIT. Niets is meer reëel. Maar ook “wat is realistisch?”. Ik zoek het op en vind: “Jouw zienswijze benadert de werkelijkheid“. Weer zo’n zinnetje. Prachtig cliché maar het roept meer vragen op als antwoorden. Mijn zienswijze is toch mijn werkelijkheid? Of is dat narcistisch? Ik kijk om me heen en denk verder na over de werkelijkheid:
Er is een dodelijk virus onder ons. Onzichtbaar maar prachtig geïllustreerd door elk media. Zo gevaarlijk dat ons leven nagenoeg moet worden stopgezet. Elke dag worden we op de hoogte gehouden over de “besmettingen”. We mogen elkaar niet meer knuffelen. We moeten een mondkapje op. We moeten 1,5 meter uit elkaar blijven. We mogen niet meer naar het voetbal gaan kijken. We moeten ons laten testen (en binnenkort vaccineren) als we op reis gaan. We mogen niet meer uit eten. Een popfestival kan even niet. De Harleydag is even opgeschort. Het pilsje in de kroeg blijft staan. Een avondklok komt eraan en zo sluipen er steeds meer vrijheidsbeperkende maatregelen in ons leven. Het lijkt wel of iedere week het een beetje strenger wordt. Dat LIJKT de werkelijkheid.
Tot op de dag van vandaag heeft geen enkele wetenschapper kunnen aantonen dat er een virus (SARS-COV-2) bestaat dat een vreselijke ziekte (COVID-19) veroorzaakt. De officiële cijfers komen overeen met een stevige griepgolf, zoals in 2018. Er zijn onderzoeken te over die aantonen dat mondkapjes en anderhalve meter niets doen tegen de verspreiding van een luchtweg-virus. Daar waar mensen TOCH in grote getale bij elkaar komen worden boetes uitgedeeld en zelfs arrestaties verricht maar niet één keer is gebleken dat hierdoor veel meer mensen ziek zijn geworden, laat staan dood gegaan. Men heeft het over “besmettingen” maar doelt daarmee op positieve RT-PCR-tests. Marion Koopmans, nota bene mede ondertekenaar van de RT-PCR-test, verklaard op TV dat een positieve test NIETS zegt over het feit of iemand wel of niet besmet is. Maar vrolijk gaat men verder met het bepalen van beleid op basis van deze test. Ondernemers teren hun laatste spaarcentje op in de hoop op een spoedig einde maar voor velen is het al te laat. Faillissementen zijn onafwendbaar. Oude mensen vereenzamen. De geestelijke gezondheidszorg kan de druk niet aan en waarschuwt. Een hele generatie schoolgaande jeugd wordt geïndoctrineerd en waarschijnlijk getekend voor het leven. Onze basale vrijheden worden stuk voor stuk afgenomen. We hebben gecapituleerd zonder een tank op straat.
De werkelijkheid volgens Rutte en MIJN werkelijkheid. Ben ik niet realistisch? Of is onze Minister President van het padje af? De geschiedenis zal het ons leren, over 10 jaar. Of niet want zoals we weten is ook dat afhankelijk van WIE de geschiedenis schrijft. Weer zo’n mooi citaat: De geschiedenis is een hoop leugens waarover iedereen het eens is (Napoleon Bonaparte).
Vooruit kijken naar betere tijden:
Niet alleen in dit mailtje wordt de hoop op een spoedig “einde” uitgedrukt. Iedereen lijkt het erover te hebben. Nu even niet. Straks als dit alles voorbij is. NA de corona-crisis. Zelfs als we dichtbij een jaar van angst, draconische maatregelen, leugens en propaganda komen hebben de meeste mensen nog altijd de indruk dat DIT van voorbijgaande aard is. Is dat realistisch? De Minister wordt (te weinig) gevraagd: “Wanneer wordt het weer normaal?“. Zeer politiek antwoord hij: “Als het lang genoeg duurt wordt het vanzelf normaal“. Gaan je ogen nog niet open?
Het wordt niet meer “normaal”; nooit meer. Want zelfs als de “NOODWET” is uitgewerkt, als de charlatans zijn ontmaskerd, hopelijk schuldigen zijn gestraft en verantwoordelijken zijn afgetreden blijven we met een wond zitten. De langdurige angst heeft weerslag. De knuffel op de Harleydag komt niet meer terug. Oma een kus geven blijft een twijfelgeval. De dans-wissel op de dansvloer blijft een onnodig risico. Samen een glas bier drinken of je joint doorgeven op een festival is NOT-DONE. Waarom zou je risico nemen? De angst blijft. Angst voor het onzichtbare. Angst voor een nieuw virus? En deze angst zal gevoed blijven worden. Want bange schapen zijn makkelijker te hoeden.
