Eigenlijk wilde ik dit blog de titel “De andere k(r)ant bij bos(vreugd)” geven maar dan heeft Google weer een probleem met de komma’s in de titel, vooral als die verstuurd wordt middels de nieuwsbrief. Dus doen we het maar zo. Eigenlijk heette het de Andere Wereld Dag maar dit evenement werd natuurlijk georganiseerd door De Andere Krant. Wij togen erheen op zoek naar gelijkgestemden want die zijn tegenwoordig dun gezaaid. Op zoek naar een fijn gesprek met mensen die ook “wakker” zijn en niet meteen elk gesprek afkappen met de leuzen uit het narratief zoals complotdenker, wappie en anti institutioneel extremist.
Het is prachtig weer en de rit er naartoe op de motor was deze zondagmiddag al meer dan de moeite waard. Lekker binnendoor over de dorpen zonder enige haast of druk. Ik was al helemaal blij toen ik aankwam bij Bosvreugd. Het was druk. Het bescheiden terrein was afgeladen vol met standjes, vreetmobielen, drankverkooppunten en heel veel mensen van allerlei pluimage.
Dit gaat mijn meisje ook leuk vinden, dat was zeker. Zet haar op een stoeltje bij een tafeltje met een wit wijntje daarop en ze gaat niet meer naar huis. Die kan de hele dag mensen kijken met een stralende glimlach op haar gezicht. En … vrouw blij … dan ben ik doorgaans ook blij.
Ik drink zelf een enkel biertje voor de gezelligheid maar moet natuurlijk oppassen; Het ijzeren paard moet ook nog naar de stal. De eerste bekende die ik zag was Theo Heller, raadslid in Helmond namens het FVD. Ik denk niet geheel toevallig dicht bij de bar 🙂 Ik moest de begroeting kort houden want ik was tenslotte onderweg naar de bar voor een wijntje en ik wil dat mijn meisje blij blijft deze middag. Toch vind ik het fijn om een raadslid tussen de mensen aan te treffen. Dat zouden wellicht verplicht alle politici elk weekend moeten doen om het contact met de burger te houden. Dus Theo … bedankt!
Terloops merkte mijn ega op: “Hoog hippie gehalte hier, of niet?“. Zonder te oordelen moest ik haar gelijk geven. Een aanzienlijk gedeelte van het publiek had lange grijze haren en ruimzittende kleurige kleding aangedaan waardoor de zestiger jaren leken te herleven.
Er stond een bescheiden muziekje op maar toch werd er vrolijk gedanst op een manier die ik al een tijdje niet meer gezien had. We troffen direct goed gezelschap aan tafel en een leuk gesprek volgde. Het voelde als een verademing. Ik hoefde eigenlijk niks uit te dragen, niks te verdedigen. Ze snapten me met een paar woorden en er was geen discussie. Slechts een welkome aanvulling van wat ik al denk te weten. Soms andere inzichten maar nimmer veroordelend. Ik kan hier echt van genieten.
Het was tijd voor het popidool van mijn meisje Ernst Jansz. Als 14 jarige puber was zij een van de gillende (keuken)meiden in het publiek van Doe Maar. Dat de woest aantrekkelijke jeugdige popidool was veranderd in een grijze troubadour was helemaal niet erg. Hij straalde nog steeds en bracht Bob Dylan-achtige protest-songs ten gehore. Ik ben geen Doe-Maar-fan en ook nooit geweest maar hier kan ik ook van genieten. Na veertig jaar sluit ook ik me aan bij de fans van Ernst.
Ik kreeg de gelegenheid om Theo Schetters en Peter Toonen een hand te geven en te bedanken voor hun bijdragen in de afgelopen jaren. Ik heb bewondering voor deze mensen die een baken van wijsheid vormden in de donkere mediatijd. Peter natuurlijk met zijn huidige bijdrage aan De Andere Krant maar ook zeker zijn verleden bij Café Weltschmerz. En Theo vergeet ik nooit meer. Verstandige en rustige bijdragen tijdens het corona-debakel, altijd gevuld met nuttige en bruikbare inhoud. Een wil ik er even uitlichten want ik vind dat hij zichzelf hiermee (op 23 juni 2021) onsterfelijk maakte:
Weer terug aan de bar stond er een langharige ZZ-top-achtige grijze baard langs me:
“Sorry hoor maar ik kan er niks aan doen” zei ik onschuldig.
Tja, wie kan er wel iets aan doen? was het vragende antwoord.
(ondertussen arriveerden mijn drankjes en reken ik af)
Mark Rutte
Wat zeg je?
Mark Rutte, het antwoord op je vraag …
Welke vraag was dat ook alweer?
Ik kan er niks aan doen … Wie wel … Mark Rutte …
(ondertussen arriveerde zijn drankjes ook en hij was daar ff druk mee)
Even terugkomend moet ik zeggen: Het antwoord op de vraag is correct!
Jippie, ga ik nu door voor de koelkast?
Ja, ook dit niveau van gesprekken was aanwezig … HEERLIJK!
Al met al een geslaagde dag waarvan ik hoop dat er meer volgen.
Vandaag lanceert onze overheid weer een campagne en die wordt direct opgevolgd door de Main Stream Media. NU.nl, RTL, WNL, Telegraaf, NOS, etc, etc, springen allemaal weer op de trein en doen mee. De campagne heet natuurlijk “Nieuwe aanpak zorgt voor versterking Holocausteducatie” maar ik heb het woord educatie maar even gemakshalve vervangen door het juiste woord doctrine. Uit dit persbericht wil ik graag 2 opmerkingen halen:
De kennis over de Holocaust onder Nederlanders moet worden verbeterd.
Daar ben ik het persoonlijk helemaal mee eens!
Goede kennis van de Holocaust begint op school.
En vervolgens slaan we weer de plank volledig mis. Goede kennis begint natuurlijk bij goede wetenschap, dat moge duidelijk zijn. Maar in plaats van extra geld voor goed onderzoek behouden we de doctrine en sluiten we zelfs onderzoek uit. Als het aan deze overheid ligt wordt onderzoek naar de holocaust zelfs bij wet verboden.
Ik wilde al even het drieluik 600000 compleet maken en vandaag, tegelijk met de aftrap van deze campagne van onze overheid, lijkt me het uitgelezen moment.
Een deel van deze “onderwijs campagne” is natuurlijk de film van The Last Days van Steven Spielberg, in zijn geheel op Netflix te bewonderen. Ik heb deze film gezien maar tevens ook gekeken naar de film van Eric Hunt getiteld The Last Days Of The Big Lie. Ik wil namelijk graag breder voorgelicht worden:
Ik begrijp dat je wellicht nu niet 2 uur uit kan trekken om deze film te bekijken maar download hem en bekijk hem rustig, vanavond, op je gemak. Volgens mij kan het geen kwaad om ook eens een andere visie hierop te bekijken.
Het is algemeen bekend dat het enige “bewijs” voor de holocaust bestaat uit ooggetuigen. Dat is ook wat Steven Spielberg in zijn film The Last Days laat zien: Getuigenissen van 5 overlevenden. Je zou denken dat die dan ook maximaal aan het woord gelaten moeten worden. Maar dat gebeurt niet. Alleen in een gecontroleerde omgeving, met knip en plakwerk, laat Steven Spielberg deze aan het woord. En verschillende van deze “ooggetuigen” zijn inmiddels al onderuit gehaald. Goed onderzoek bestaat uit hoor en wederhoor. Hadden ook kritische onderzoekers deze overlevenden moeten kunnen bevragen? Zeker als het enige “bewijs” uit ooggetuigen bestaat? Het antwoord krijg in de Main Stream film Denial. Kijk dit fragment wel even; het duurt maar 1,5 minuut:
En dat is precies wat er al jaren gebeurd: Ondanks dat alle bewijs alleen uit ooggetuigen bestaat mogen alleen de verdedigers van de doctrine deze bevragen. Werkelijk onderzoek zoals het hoort is nooit uitgevoerd.
En de Main Stream Media blijft de doctrine natuurlijk ondersteunen. Onevenredig veel aandacht voor antisemitisme is schering en inslag, zoals ook het volgende fragment van een paar dagen geleden laat zien. We moeten er wel helemaal voor naar Frankrijk bij gebrek aan “schokkend antisemitisme” in Nederland natuurlijk.
Hoe tragisch dit ook is voor dit meisje, het blijft een incident, nota bene tussen 12 jaar oude kinderen, in Frankrijk. Maar de Main Stream Media blaast het op tot een internationaal media-spektakel met alle politieke en maatschappelijke implicaties erbij.
Nogmaals, en ik heb het al meermaals opgemerkt: Is deze holocaust werkelijk gebeurd in de omvang die men claimt? Ik moet eerlijk bekennen dat ik het inmiddels niet meer weet. Ik zou graag willen dat er geld ging naar gedegen onderzoek in plaats van naar educatie. Ik zou graag willen dat de doctrine eens een keer onder de loep wordt genomen, met een open insteek, onbevooroordeeld. Is dat nog mogelijk?
Opportunisme (Latijn opportunus) is handelen zonder rekening te houden met principes, alleen met de omstandigheden. Iemand die zonder principes handelt wordt wel een opportunist genoemd. Iemand die van opportunisme beschuldigd wordt, is iemand die zich aan alle situaties aanpast om er zo voor zichzelf het meeste voordeel uit te slepen.(Bron: Wikipedia)
Meer en meer programma’s, artikelen, podcasts en gesprekstafels lijken dezelfde vraag te stellen: Hoe heeft het zover kunnen komen? Is er een wereldwijd complot? Ik stel me die vraag al op 20 april 2020.
Het klinkt veel te simpel om waar te kunnen zijn maar voor mij is steeds duidelijker geworden dat het puur opportunisme is waar we heden ten dage mee te maken hebben, in alle lagen van onze maatschappij. Ik zal een aantal voorbeelden noemen:
Wetenschap: Elke dag wordt er verwezen naar de wetenschap die achter het beleid zit. Virus, klimaat, geopolitiek, etc, etc. Maar waar doen de wetenschappers onderzoek naar? Om dat te kunnen begrijpen moet je de huidige “wetenschap” begrijpen. Verreweg de meeste academici zijn helaas geen rijke en onafhankelijke onderzoekers. Ook zij moeten een inkomen vergaren en ergens van leven. Hiertoe vragen zij budget aan, soms bij de overheid, maar veelal bij het bedrijfsleven. Bij die aanvraag moeten ze aangeven wat ze gaan onderzoeken en soms zelfs stellingen poneren wat de verwachte uitkomsten zijn. Vooral het bedrijfsleven zal geen onderzoeken sponsoren dat hun business kan schaden. Liever natuurlijk een onderzoek wat hun product ondersteunt, in een goed daglicht zet en soms zelfs vrijpleit. Wil een onderzoeker dus budget krijgen moet hij een onderzoek uitvoeren dat in het straatje van de financier past, anders kan hij geen budget krijgen en dus geen stuiver verdienen. Dit is opportunisme in de puurste vorm: “handelen zonder rekening te houden met principes, alleen met de omstandigheden“. Neem even de tijd en kijk de geweldige documentaire De koude waarheid.
Media: Onze media draait om geld en niet om waarheid. Zoveel moge toch iedereen wel duidelijk zijn. Maar ook daar ligt geen ingewikkeld complot aan ten grondslag. Onze media functioneert bijzonder simpel: Er moet geld verdient worden. Elke persoon, werkzaam in de media, moet aan het einde van de dag zijn boterham verdienen. Er zijn slechts een paar sleutelposities nodig in ons medialandschap om te bepalen wie wat verdient, wie aan het woord komt en wie gecanceld wordt. Verkondig je een mening of visie die niet in het narratief past wordt je domweg ontslagen of niet meer uitgenodigd. Je moet van bijzonder goede huize komen, of een substantieel vermogen hebben opgebouwd, als je dan nog kan overleven.
Influencers: Steeds meer wordt er gebruik gemaakt van influencers. Maar ook voor deze groep geld hetzelfde: Verkondig je een alternatieve mening dan krijg je een ban op Social Media, een “shadowban” in zoekmachines of je krijgt domweg geen aandacht van Social Media en Main Stream Media. Verkondig je echter het narratief dan krijg je geld, wordt je in reclamespotjes gebruikt waardoor je bekender wordt en de aandacht groeit. Meer aandacht betekent natuurlijk meer geld en meer geld betekent tegenwoordig vooral “succesvol“. Een succesvolle influencer krijgt steeds meer aandacht en dus steeds meer geld en het cirkeltje is rond. Geen ingewikkelde complotten, geen geheime afspraken; ook een influencer is meestal een pure opportunist.
Rechtspraak: Zelfs onder onze magistraten zitten pure opportunisten. Hoewel we een scheiding (behoren te) kennen in ons stelsel (Trias politica) is deze scheiding niet geheel aanwezig. Rechters (rechterlijke macht) worden namelijk aangesteld door onze regering (uitvoerende macht). Omdat deze aanstelling voor het leven is wordt er een zekere mate van zelfstandigheid en onafhankelijkheid gesuggereerd. Echter, omdat vervolgens alle promoties en daarmee samenhangende salarisverhogingen wederom worden bepaald door onze regering, blijft er een duidelijke “vinger aan de pols“. Ook de carrière van een rechter wordt steeds bepaald door onze regering. Dat spraakmakende of zelfs controversiële uitspraken geen invloed zouden hebben op deze carrière is natuurlijk een illusie.
Politici: Wellicht de grootste opportunisten zijn politici. Zij doen werkelijk alles om hun positie te behouden. Of dat nu in de Tweede Kamer is tegen een riant salaris of in het Kabinet. Ze zijn afhankelijk van de stemmen dus zeggen zo’n beetje alles wat de burger maar kan plezieren. En als ze eenmaal op hun plekje zitten zullen ze alles doen en zeggen om die plek te verstevigen. Tijdens de campagne hebben ze de mond vol van vrijheid en als ze zitten wordt die vrijheid afgebrokkeld want dan kunnen ze langer zitten. In mijn optiek zijn er geen grotere opportunisten dan politici.
Burger: Tenslotte wordt de burger een steeds betere opportunist. Vooral niet tegen de stroom in zwemmen want daar krijg je last van. Vooral niet je mening verkondigen want dat kan je wel eens je baan en je hypotheek kosten. Vooral ook die andere burger op de vingers tikken want dan haal je een wit voetje. Vooral de kont van de baas kussen want dat brengt meer salaris. Als je medemens hulp nodig heeft vooral eerst nadenken of dat wel goed is voor jouw situatie, financiën en toekomst. En als je twijfelt wordt je wel in het gareel geschopt door de sterke arm, de dreiging van politici of de angstcultuur. Alles voor het eigen welzijn en voortbestaan.
We leven in een cultuur van opportunisten en dat maakt tezamen een vreselijk sterke machine die zichzelf voedt. Vergeet dus een wereldwijd complot. Vaak is één persoon genoeg om een keten van opportunisten in beweging te zetten en te bereiken wat hij/zij wil en in het kielzog heel veel mensen te bezorgen wat zij willen. Ik zal je 2 simpele voorbeelden geven:
Bill Gates verkoopt zijn aandelen Microsoft en koopt aandelen Pharma. Hij trekt aan één touwtje: Zijn giften geven hem veel invloed bij de WHO. Hij stelt zijn vriend Tedros aan als baas en laat hem de leugen verspreiden van een virus met 3,4% kans op mortaliteit (IFR). Dan gaat het treintje opportunisten van start. Fauci verdient veel geld aan onderzoek en vaccins dus doet gewillig mee en adviseert de President.
Ook in Nederland springen de grootverdieners op de trein: Jaap van Dissel, Marion Koopmans en Ab Osterhaus domineren de media en de overheid en hun zakken worden gevuld. Geheime diensten en regeringen zien de voordelen wel. Beperken van tegenspraak, inperken van protesten en maatregelen tegen die vervelende burgerbevolking komen prima uit. Ze verspreiden de angst dus als goede opportunisten. De media weet al jaren dat angst verkoopt dus die zijn direct om en doen mee. Wetenschappers zien het voordeel wel in onderzoek dat het narratief staaft en slaan hun slaatje. Academici die tegenspreken worden sowieso gecanceld dus ze kunnen moeilijk anders. Social Media lagen al langer onder vuur dus doen gewillig mee met de censuur op tegenspraak. Als dank mogen ze hun gang gaan van de diverse overheden die hen op de korrel hadden. Enz, enz, enz, enz ….
De uitgerangeerde vicepresident Al Gore lanceert presentaties en uiteindelijk de film An Inconvenient Truth. De basis van zijn presentatie is de leugen dat de temperatuur zou stijgen door een toename van CO2 in onze atmosfeer. Deze toename zou te wijten zijn aan onze uitstoot wat wederom grotendeels een leugen is. Maar het treintje van opportunisten gaat van start: Er ontstaat een angstcultuur waar de media dankbaar gebruik van maakt want angst verkoopt. Er ontstaat een industrie van “klimaat neutrale” producten die al snel in de honderden miljarden loopt. Overheden zien een uitgelezen mogelijkheid om meer belastingen te heffen want het tenslotte toch onze eigen schuld. Kinderen worden bang gemaakt voor hun toekomst en ingezet als pressiemiddel. Alles is vervolgens de schuld van die onverantwoordelijke burger: tsunami’s, orkanen, diersterfte, etc, etc, etc. Wetenschappers doen alleen nog onderzoek naar zaken die “effect hebben op ons klimaat“. Ander onderzoek brengt namelijk niks op en wordt niet gefinancierd. Het cirkeltje is weer rond en bange burger, overheid, industrie en wetenschap houden elkaar in stand. Nogmaals: Kijk de docu: De koude waarheid.
2 simpele voorbeelden van een beweging, in gang gezet door één persoon. Geen ingewikkeld globaal complot of duistere organisaties die ons na het leven staan. Gewoon ordinaire opportunisten die er allemaal hun slaatje uit slaan en gewillig de leugen in stand houden.
En de oplossing is even eenvoudig als het probleem: DOE NIET MEE! Doe niet mee aan het verspreiden van angst. Stop met het doorvertellen van leugens. Laat de irrationele maatregelen links liggen. Denk reëel aan je toekomst en die van je kinderen, op lange termijn. Laat de korte termijn voordelen voor wat ze zijn. Ga weer leven voor je medemens. BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID is de enige oplossing. Laat de inmiddels legendarische woorden van Marc Rutte tot je doordringen: Het duurt zolang als de burger wil dat het duurt. Hij wist en weet dat hij alleen kan regeren met de zegen van het volk en mijn zegen hebben ze NIET MEER!
Dat je op je hoede moet zijn met transacties weten we natuurlijk allemaal maar wat ik in de afgelopen tijd heb meegemaakt met de staatsloterij verbaasde mij zelfs. Ik kreeg, op een bepaald moment, de indruk dat ik slachtoffer was van oplichting. En dan bedoel ik niet in de algemene zin zoals velen de staatsloterij zien. Nee, dit was specifiek.
Het verhaal begint op 23 maart van dit jaar. De staatsloterij adverteert met een actie van een oranje-shirt bij het afsluiten van een abonnement. De voetballiefhebber in mij vond dat leuk en aangezien ik toch al elke maand mee speel: Waarom niet, DOEN! Ik krijg ook keurig een bevestigingsmail:
Maar dan ontvang ik een vreemd mailtje op 5 april:
Ik check direct mijn bankrekening en constateer dat er (meer dan) voldoende saldo is in de voorafgaande weken. Zeker specifiek op die dag aangegeven in deze mail. Ik ben echter bang dat ik mijn voordeeltje (shirt) misloop dus koop ik zelfs 2 loten on-line …
… en besluit meteen te bellen. Ik werd allervriendelijkst te woord gestaan en ik leg de situatie uit. Het was allemaal geen probleem. Als ik 3 keer mee doe krijg ik mijn shirt, geen zorgen. Er volgt zelfs een mailtje over ons contact met de klantenservice op 6 april, de dag erna:
Ok, no worries dus. Mijn shirtje is veilig gesteld. De lotingen van 27 april en 10 mei worden keurig van mijn rekening afgeschreven dus besluit ik op 17 mei te informeren wanneer ik mijn shirt tegemoet kan zien. Dan draait de zaak om: Ik heb geen recht op de aanbieding want men kon op 24 maart geen 20 euro afschrijven van mijn rekening. Maar dat heb ik toch uitgelegd? Ik heb jullie toch op 5 april gebeld en zelfs 2 loten on-line gekocht. Dat was toch opgelost. NEEN was het resolute antwoord. In de voorwaarden staat duidelijk dat zij dit zelf af moeten kunnen schrijven, anders geld het voordeeltje niet.
Ik wordt hier boos om en zeg het abonnement op, op dat moment, 17 mei 2024. Ik krijg ook een keurige bevestiging per mail, DEZELFDE DAG!
Einde verhaal en ik koop NOOIT meer een staatslot, zo dacht ik. Mijn verbazing was natuurlijk groot dat op 24 mei gewoon weer een lot werd afgeschreven. Die heb ik natuurlijk gestorneerd, dat begrijp je.
Maar het kan nog gekker: Ik ontvang op 18 juni een betalingsherinnering:
Het moet niet gekker worden … Toch besluit ik er nog een telefoontje aan te wagen:
De klantenservice was resoluut: NEEN, ik krijg GEEN shirt en ik moet WEL 20 euro nabetalen, ondanks dat mijn abonnement was opgezegd. Dat er tussen opzegging (17 mei) en afschrijving (24 mei) een volle week zit was normaal, volgens deze medewerker want afschrijvingen duren nou eenmaal een week. Dat is heel normaal. Ik vind dat niet alleen ongeloofwaardig (mijn afschrijvingen zijn secondenwerk) maar ik kijk nog even terug naar maart: Op 23 maart sluit ik een abonnement af en volgens de mail van de staatsloterij was het niet mogelijk om op 24 maart af te schrijven van mijn rekening. Precies één dag dus. Hoezo duurt dat een week?
Tenslotte heeft deze medewerker nog het lef om te dreigen met incasso en een eventuele gerechtelijke procedure. Nou, kom maar op dan. Zaak zit dicht en ik heb alles veilig gesteld. Geen schijn van kans. Laat ze dat maar doen want dan eis ik in reconventie mijn 100,- shoptegoed voor mijn shirt alsnog erbij. Oplichters!
