Afgelopen weekend weer eens naar een verjaardagsfeestje geweest. Ik vind deze gelegenheden al een tijd in toenemende mate moeilijk. Dat licht gedeeltelijk aan mezelf: Ik kan mijn mond niet houden en zeg wat ik denk. Maar er zijn ook nog steeds heel diep slapende mensen. Ook met opzet mijn WAPPIE hoody aan gedaan. Hee, je weet wat je tegenover je hebt en ik ben daar trots op. Je kunt duidelijk zien waar je aan begint. Maar toch lijkt het onmogelijk een gesprek te voeren op argumenten. Emoties overheersen.
Een van de mede-gasten had ik 2 jaar eerder al getroffen op deze verjaardag. Ze sprak zich er over uit en had daar een vervelende smaak aan over gehouden. Ze vond zich alleen en geïsoleerd in haar overtuiging destijds en is naar huis gegaan. Jammer; ik had dat graag anders gezien. Maar ze was destijds ook zo bang en stellig dat corona ons allen zou vermoorden; vooral in haar overtuiging dat mensen die zich niet aan de maatregelen hielden heel erg gevaarlijk voor haar en haar medemensen waren.
In het begin boekten we nog wel enige progressie. Ja, ze realiseerde zich inmiddels dat het helemaal niet zo ernstig is en was. Toch bleef ze de overtuiging houden dat men toen niet wist wat er aan kwam en alle maatregelen dus terecht geweest waren. Zelfs op mijn vraag of ze, als het allemaal weer hetzelfde zou plaatsvinden, ze er weer voor zou gaan was het antwoord, voor mij bijzonder verrassend: JA. Ik dacht:
Hoe is het mogelijk?
Ook voor wat betreft Oekraïne en ClimateChange bleek ze nog heel diep in slaap. Ze twijfelde geen moment aan de bijzonder foute intenties van de Russen en de goede intenties van Zelensky en zijn landgenoten. Ook had ze een diepe overtuiging dat we, met z’n allen, deze planeet in ras tempo aan het ruïneren zijn. De, voor haar, logische vraag volgde:
Maar wat heeft Oekraïne en ClimateChange met Corona te maken?
Mijn antwoord was uiteraard: “ALLES! Het is precies hetzelfde. Het zijn verschijnselen van dezelfde agenda die wereldwijd wordt uitgerold.”. Een hoonlachje volgde en er was verder geen gesprek meer mogelijk. Argumenten werden niet meer gehoord en een muur van emotie werd opgetrokken. Zinloos.
Toen gebeurde het meest opmerkelijke: Ze vroeg me waarom ik haar bang probeerde te maken. Door mijn hoofd gingen de woorden van Jensen (omgekeerde waarheid) en de vrouw van Flavio ( … en als ik met jou mee ga dan wordt ik weer heel bang voor de toekomst.). Hoe kunnen mensen de wappies betichten van verspreiden van angst?
Als we iets doen dan is het juist de mensen op het hart drukken dat er niets is om bang voor te zijn. Zet je angst opzij en ga weer leven. Negeer de media, de politiek en vooral het narratief van de NGO’s en bevrijd je van die angsten!
Maar de oplossingen lijken steeds verder weg. De media en politiek steunen ook onaflatend het narratief en veroordelen andere meningen en alternatieve media. Met regelmaat wordt een afwijkende visie zelfs “gevaarlijk” genoemd. Het gros van de mensen luistert dan ook niet meer naar andere meningen. Het debat is dood. En het debat is zo nodig om hier uit te komen.
