Het is weer 4 mei. Die dag betekent iets voor me maar dit jaar kreeg het weer een apart gezicht; een moment van inzicht; een moment van herkenning hoe anderen dit ervaren; of juist niet ervaren maar gewoon de massa napraten; hoe de propaganda machine ook dit moment misbruikt. Ik werd benaderd (door mensen die menen iets te zeggen te hebben over mij) met het verzoek om op 4 mei mijn vlag om te draaien. Daaraan werd nota bene toegevoegd: ” Ter ere van onze veteranen“.
Er is echter geen veteraan onder deze “betuttelaars”. Ze praten de Main Stream Media en daarmee het narratief alleen maar na. Ik had mijn zakdoek al een tijdje geleden verwijderd. Die hing er inderdaad voor steun aan onze boeren. Maar de betekenis van een omgekeerde vlag gaat aan deze “bruikbare idioten” (©Jensen) volledig voorbij. Die omgekeerde vlag is voor mij nog steeds een land in nood en daar heeft de “overwinning” van PVV of BBB niets aan veranderd.
Toch wilde ik iets hiermee doen; een statement maken; iets doen wat werkelijk met doden-herdenking te maken heeft. Ik dacht aan al die nutteloze doden in Oekraïne vanwege een NAVO (of VS) proxy oorlog. Aan de doden die er aan zitten te komen doordat Israël en de westerse mogendheden er alles aan doen om een conflict met Iran te starten.
Maar het meest dacht ik aan de Palestijnen. Onderdrukte en geïsoleerde 2e-rangs-burgers die vogelvrij zijn verklaard door de meest racistische staat ter wereld. Mensen, mannen, vrouwen, kinderen die elke dag lijden en sterven omdat Engelse politici, onder druk van joodse elite, een stukje van de wereld weg gaven zonder enig rekenschap met de daar levende bevolking. Vandaag herdenk ik 76 jaren van Palestijnse slachtoffers.
De vlag hangt rechtop. Ik heb aan het verzoek voldaan. Hoewel ik er aan twijfel of dat een detail is wat ze zal opvallen. En morgen herdenken we weer 75 jaar vrijheid die eindigde in 2020. Zullen we dat nog ooit terug krijgen? Of moeten we het gewoon terug pakken?
