Vanaf nu, voor minimaal een week, ga ik een experiment doen. Ik wil weten hoe afhankelijk ik inmiddels ben van mijn smartphone. Hoe bepalend is deze voor mijn leven. De meeste Social Media had ik al opgegeven sinds eind 2020. Vandaag gaat LinkedIn er ook aan. Het brengt me domweg niets. Ik voel me al langer niet echt prettig met dat surveillance apparaat in mijn zak. Kan ik nog zonder?
Ik werk in de ICT (infrastructuur) dus ik werk met PC’s. Ook mijn e-mail en zakelijk telefoonnummer (jazeker, ik heb nog een landlijntje:-)) moeten intact blijven. Ik kan niet mijn klanten in de steek laten. Maar ik wil terug naar de basics: Telefonisch bereikbaar als ik thuis ben. Een paar keer per dag mijn e-mail lezen, als mij dat uitkomt. Geen piepje bij elke e-mail. Geen WhatsApp die elke keer trilt als er weer iemand een grapje heeft. Simpelweg geen storend apparaat dat je overal mee naar toe neemt.
Ik heb geen idee of het wel kan. Kan ik me nog afsluiten? Maar die gedachte sterkt me nog meer om het te proberen; te testen. Het kan toch niet waar zijn. Maar je denkt er wel aan: Mijn WhatsApp groepjes, privé en zakelijk. OEPS, mijn Flitsmeister! Die gebruik ik elke rit. Zal ik beter op mijn teller moeten letten. Navigatie? Kan ik die missen? Ik heb natuurlijk nog mijn oude getrouwe Garmin Zumo. Die is niet “connected”.
Wikipedia: altijd een encyclopedie in je zak. Telebankieren: kan ik nog betalen met mijn PC? Waar zijn mijn calculators 🙂 Mijn eredivisie-app; je mist geen wedstrijd … Mijn monitoring software: Het hele netwerk in de gaten houden, waar je ook bent. Al die “dingetjes” die zo lekker makkelijk zijn. Ga ik ze missen? Waarschijnlijk wel. Maar kan ik zonder? Ik ga het proberen. Ik wil het weten.
Ondertussen blijf ik natuurlijk schrijven. Wellicht ook over deze ervaring.
