Rob Elens

Een van de eerste artsen die wakker werd staat terecht. Vandaag moet hij verschijnen voor het Medisch Tuchtcollege. De aanklachten zijn even achterhaald als ridicuul:

Hij vertelde patiënten dat het vaccin nog in de onderzoeksfase was.
Hij liet mensen tekenen dat ze op de hoogte waren van de risico’s.
Hij schreef medicijnen als ivermectine en HCQ voor.
Hij hield zich in de media niet “aan de voor hem als huisarts geldende professionele standaard“

Hoewel het eigenlijk al achterhaald is en ieder weldenkend mens inmiddels weet hoe de vork in de steel steekt ga ik toch deze 4 punten een voor een van commentaar voorzien:

1 – Informeren over onderzoeksfase

Wie de bijsluiter leest kan zelf vaststellen dat het vaccin niet definitief is goedgekeurd maar zich nog in een onderzoeksfase bevindt. Maar de bijsluiter wordt niet meegeleverd. Sterker nog: bij uitnodiging voor de prik weet je niet welke prik je krijgt dus kun je de bijsluiter niet vooraf lezen. Hierover schreef ik al op 22 mei 2021. Dat Rob Elens zijn patiënten hierop wees is niet alleen heel attent maar eigenlijk zijn morele en juridische plicht.

2 – Informed consent

Het is mij niet duidelijk waarom hij mensen een eigen verklaring liet tekenen voor de prik. Het kan zijn om een extra realisatie-moment te creëren voor zijn patiënten; het kan zijn om zijn eigen aansprakelijkheid in te dekken. In beide gevallen echter is dit geheel legitiem en bijzonder slim. In Oostenrijk heeft de Minister het al bevestigd: “Bij vaccinatieschade is de arts verantwoordelijk“. Maar ook in Nederland, tijdens een van de rechtszaken van Viruswaarheid, zei de landsadvocaat hetzelfde. Volgens de Code van Neurenberg is een arts zelfs verplicht na goede informatie de toestemming van de cliënt/patiënt vast te leggen.

3 – Ivermectine en Hydroxychloroquine

Inmiddels is de effectiviteit van Ivermectine en Hydroxychloroquine tegen COVID-19 algemeen geaccepteerd. Rob Elens was slechts heel vroeg met zijn behandeling, gebaseerd op zijn jarenlange ervaring in Afrika en de behandeling van malaria. Dit argument is dus achterhaald door medische studies en voortschrijdend inzicht.

Even ter herinnering: De vraag bleef en blijft opdoemen waarom het narratief een aanval inzette op de goedkope en veilige middelen ivermectine en HCQ. Het antwoord is eigenlijk bijzonder simpel: Men had ingezet op de “vaccins” en de tijdelijke toelating van deze prikken had 2 voorwaarden:

Er moet sprake zijn van een noodsituatie
Er mag geen werkend medicijn voorhanden zijn

Als zou blijken dat goedkope medicijnen als ivermectine en hydroxychloroquine zouden werken dan is de (tijdelijke nood-)goedkeuring van de peperdure “vaccins” onmogelijk. Dit is niet alleen een verklaring maar, mochten de verantwoordelijken van het coronabedrog nog ooit voor de rechter verschijnen, een heel duidelijk motief.

4 – De professionele standaard

Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.

Zo begint de Eed van Hippocrates. Volgens mij de basis van de “professionele standaard” van artsen. De professionele standaard kan niet bestaan uit (tijdelijke) regeltjes van het RIVM die klakkeloos zijn overgenomen van Big Pharma giganten en steenrijke elite. Een arts heeft zijn eigen verantwoordelijkheid.