Terwijl ik deze blog schrijf luister en kijk ik naar de livestream van Blckbx en heb er een beetje spijt van dat er niet bij ben. Alle lof voor Flavio dat je dit mogelijk maakt en me toch enigszins het gevoel geeft erbij te zijn. Mijn gevoel is in Amsterdam, in ieder geval. Ik was het geloof in demonstraties ook wel een beetje kwijtgeraakt na het debakel in Januari jl. Nu zijn er (vooralsnog) 25.000 mensen aanwezig, ondanks het hondenweer. Stiekem kijk ik naar de volgers van de livestream (18.500) en tel deze er een beetje bij. Mooi maar vooral goed om te zien dat het zoveel mensen op de been brengt.
Toch vind ik het TE vriendelijk, te aardig. Wat er gebeurd (maatregelen, politiek) is ronduit crimineel en daar mag je je, wat mij betreft, best wat harder tegen opstellen. Ook de verontschuldigen storen me: waarom moeten we van het woord “wappie” af? Zijn het niet de wappies die dit min of meer veroorzaakt hebben. Die van meet af aan de discussie hebben aangezwengeld? Ik neem er geen afstand van en accepteer het als een geuzennaam.
Ook meermaals wordt er weer herhaald: “Ik ben geen corona-ontkenner”. Alsof je dan weer een gekkie bent. Gek genoeg zijn er meerdere uitzendingen van Blckbx en Cafe Weltschmerz waarin wetenschappers zeer duidelijk aangeven dat er geen enkel juridisch, wetenschappelijk of medisch bewijs is dat SARS-COV2 en COVID-19 werkelijk bestaan. Er is zelfs (april jl.) een beloning uitgeloofd van 1 miljoen voor de wetenschapper die het virus isoleert. Ook de cijfers bevestigen dat dat er NIETS abnormaals aan de hand is: volgens de RIVM zijn er nu 18.182 mensen met corona overleden. Dat is wel over 2 seizoenen dus gemiddeld 9.000 per jaar. Een zeer normaal griep gemiddelde dus.
Er is geen COVID-19, er is geen SARS-COV2, er is geen killervirus en er is geen pandemie; er is slechts sprake van een media-crisis, een maatregelen crisis en een politieke crisis. Als we ons DAT realiseren kunnen we werken aan een oplossing. Een oplossing waarin SCHULDIGEN moeten worden aangewezen, verantwoordelijk gehouden worden en afgerekend worden. Vrijheid krijgen we niet terug met liefde, knuffelen en zweven. Dat is in de geschiedenis nog nooit gebeurd. Vrijheid moet worden bevochten. De onderdrukking van het Franse volk werd niet gebroken met liefde maar met de guillotine. Het symbool van de Franse revolutie is geen hartje maar een vallend mes.
De laatste jaren geeft onze overheid steeds minder prijs over haar eigen beweegredenen voor beleid en wil steeds meer over haar burgers weten. De balans is volledig weg. Hoe goed bedoelde “privacy-wetgeving” volledig naar de verkeerde kant is doorgeslagen.
Ik maak het bijna dagelijks mee: Onze overheid of een daarvoor werkende instantie weigert informatie vrij te geven op grond van “privacy-wetgeving”.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan dossiers bij het UWV van cliënten. Een overgroot deel van de documenten wordt niet prijs gegeven omdat er (zogenaamd) namen van ambtenaren op staan. “Afbreukrisico” wordt het ook vaak genoemd.
In een klachtenprocedure werd er zelfs een proces-verbaal van de Marechaussee niet (volledig) verstrekt omdat er namen van ambtenaren in stonden.
Steeds moet ik aanhoren dat ik, of mijn cliënten, bepaalde informatie, waarop we wettelijk recht hebben, niet krijgen omdat de “privacy” van derden (meestal ambtenaren) daardoor wordt geschonden. Soms krijg je documenten wel maar dan is een groot gedeelte onleesbaar gemaakt en niet alleen de namen.
Steeds vaker worden ook documenten, waarop onze overheid haar beleid baseert, als confidentieel aangemerkt en dus krijgt de burger de inhoud niet onder ogen. Ik zal een voorbeeld aanhalen uit mijn eigen praktijk:
In een zaak voor de bestuursrechter over de afgifte van een vergunning door de gemeente voor een evenement aan een motorclub werd de vergunning afgewezen op grond van een negatief advies door de politie. Dit advies van politie aan gemeente was natuurlijk geheim (confidentieel).
Echter, door een secretarieel foutje, kregen wij dit document wel in handen. Dit veranderde de gehele zaak. In het document stond namelijk NIETS belastend of bezwarend. In tegendeel, het was over het geheel een behoorlijk positieve rapportage van de politie over een lokale motorclub: Uit voorgaande edities van dit evenement blijkt dat deze zonder noemenswaardige (openbare orde) incidenten zijn verlopen. De bezoekers van het evenement zijn bezoekers van dezelfde doelgroep en komen met hetzelfde doel en/of belang naar het evenement, waardoor het risico op ordeverstoring tijdens dit evenement en/of op de locatie van het evenement dan ook op laag wordt ingeschat.
Ergo: Een wettelijk legitieme reden (verstoring openbare orde) om een vergunning te weigeren was niet aanwezig. De politie besluit echter het advies met de woorden: Maatschappelijke relevantie In de eerder aangehaalde brief van de Minister van Veiligheid en Justitie van 25 maart 2012 wordt aangegeven dat het uitgangspunt is dat aan deze clubs geen podium wordt geboden, zoals bijvoorbeeld te voorzien in een gunstige locatie voor een clubhuis en/of het toestaan/faciliteren van evenementen. Advies Op basis van het bovenstaande geeft de politie een negatief advies met betrekking tot het verlenen van de benodigde vergunning voor dit evenement.
Aldus een klassiek (maar geheim) een-tweetje van onze overheid. Overheid geeft instructie niet te faciliteren op grond waarvan de politie een negatief advies uitbrengt. De gemeente “verschuilt” zich vervolgens achter de politie en wijst de vergunning af met de woorden “Gelet op het bovenstaande acht ik het risico op (grootschalige) ordeverstoringen aannemelijk en te groot om het evenement te vergunnen.” puur op basis van een “negatief advies” van politie. Gezien de inhoud van het “advies” kun je echter gerust stellen dat de gemeente jokt voor de rechtbank.
Gelukkig prikte deze rechter er doorheen en, mede dankzij het document dat wij overlegden, beval de gemeente de vergunning te verstrekken. Hierdoor is overigens dit document onderdeel geworden van een openbare rechtszaak en niet langer confidentieel zodat ik er hier gewoon uit kan citeren.
Zomaar een voorbeeld uit de praktijk maar wel een heel typerend voorbeeld. Op deze wijze worden, voor de rechter, vele zaken afgetikt door onze overheid. OOK zaken die te maken hebben met het huidige “cojona-beleid”. Legio documenten / adviezen / communicatie tussen OMT en Kabinet zijn als “confidentieel” aangemerkt en zo aan het oog van de burger onttrokken. Zelfs in de rechtbank.
Tot zover het feit dat onze overheid steeds meer voor ons verborgen houdt; steeds meer onder de pet houdt; steeds geheimzinniger wordt.
Diezelfde overheid wil echter steeds meer over haar burgers weten. De zogenaamde “privacy-wetgeving” is in de meeste gevallen helemaal niet van toepassing op deze overheid. Denk daarbij aan de politie die nagenoeg ALLES kan en mag registreren over haar burgers volgens de uitzonderingen in de politiewet.
Denk daarbij ook aan het Elektronisch Patiëntendossier dat er tijdens deze “cojona-crisis” even snel en geruisloos doorheen is gedrukt en eveneens voor de overheid inzichtelijk is gemaakt. Als je daarbij optelt dat overheden alles samen delen als het ze uitkomt en zo’n beetje alles is bij elke overheid bekend over je. Denk hierbij weer aan het delen van gegevens met de belastingdienst puur en alleen omdat die een langere bewaartermijn mogen hanteren.
Daarbij wordt nagenoeg alles wat de overheid of zelfs een individuele ambtenaar beweerd als “waarheid” aangemerkt en de burger wordt behandeld als een potentiële oplichter of zelfs mogelijke misdadiger. Ook weer zo’n voorbeeldje uit de praktijk: terwijl ons publieke domein zo’n beetje helemaal is gedekt door camera’s werden mijn camera beelden van mijn voordeur in een klachtenprocedure tegen een politie-agent bijna als “illegaal” aangemerkt, ongeacht wat deze aan het licht brachten namelijk meerdere leugens van een agent.
Ook registreert onze overheid veel meer over ons als wettelijk geoorloofd of noodzakelijk is. Dit maak ik ook bijna dagelijks mee in de praktijk. Als je dan vraagt HOE ze een en ander weten volgt vaak gestamel en gemompel. Ik heb het idee dat vele ambtenaren het goed weten en misschien zelfs afkeuren.
Denk er aan dat ook het “CoronaPaspoort” vanuit deze gedachte is ontworpen
KENNIS IS MACHT!
Dat is een oud spreekwoord en wordt door onze overheid goed begrepen. Onze volksvertegenwoordigers vertegenwoordigen ons niet meer en de ambtenaren werken niet langer voor ons. In plaats daarvan dienen wij, de burgers, te gaan zitten en pootjes te geven. Zo is onze rechtstaat niet ontworpen en/of bedoeld.
De discussie over desinformatie of populair gezegd “nepnieuws” of “fake news” is in volle gang. Rechtszaken, debatten in de Tweede Kamer, klachten voor de Raad van de Journalistiek, etc, etc.
Een aantal keren is nu, vanuit overheid en Main Stream Media de definitie van “desinformatie” uitgesproken en dat baart mij ernstig zorgen. Volgens hen is desinformatie “informatie die niet in lijn is met die van de overheid”. Dat is nogal een stevig statement.
Onze overheid zet in op bestrijding van desinformatie. Dat is inmiddels algemeen bekend. Niet alleen worden alternatieve media geridiculiseerd maar vaak ook zelfs door de sterke arm der wet benaderd ( denk hierbij aan het politie bezoek aan Flavio Pasquino). Ook werd bijvoorbeeld Robert Jensen een tijdlang gevolg door een team van militairen aangestuurd door de MIVD. Onze overheid probeert dus actief om dit zogenaamde “nepnieuws” in te dammen.
Maar als je deze bij elkaar optelt begint het zeer zorgelijk te worden: onze overheid bestrijdt dus, onverdekt en openlijk, berichtgeving die niet in lijn is met de mening van diezelfde overheid. Dat is zo’n beetje de DEFINITIE van CENSUUR!
Ik vond de volgende flowchart en vind het de moeite waard deze hier te plaatsen:
Eigenlijk allemaal legitieme checks en aan te bevelen om deze op te volgen m.u.v. de laatste. De zogenaamde “fact-check-websites” hebben ook een agenda en worden sterk beïnvloed waardoor deze heel vaak totaal onbetrouwbaar worden.
Ik wil er echter nog een paar aan toe voegen:
GebruikDuckDuckGo in plaats van Google. Inmiddels is algemeen bekend dat Google de zoekopdrachten manipuleert. Vaak om commerciële redenen maar ook actief om politieke en publieke opinie te beïnvloeden. Probeer het gewoon eens zelf uit: typ dezelfde zoekterm in Google en dan in DuckDuckGo in. Check de resultaten. Je zult verstelt staan.
Beperk je niet alleen tot Youtube maar onderzoek alternatieven. Ik weet dat Youtube verreweg de grootste is en dat de software op TV’s, telefoons en andere android apparaten lekker makkelijk is. Maar ook Youtube is van Google en dezelfde methodieken en zelfs censuur worden daar toegepast. Dit heeft al tot diverse rechtszaken geleid. Er zijn vele alternatieven zoals Bitchute, LBRY / Odysee en Rumble.
Probeer het belang te achterhalen van de auteur of de bron, zowel financieel als anders. Heel vaak hebben bronnen een belang of staan onder sterke invloed van belanghebbenden. Deze methode wordt fantastisch toegepast door bijvoorbeeld “Follow the Money“.
Ook bijvoorbeeld Ab Osterhaus en Marion Koopmans hebben financiële belangen in de farma.
Ik kan jullie met een gerust hart mededelen: Ik heb geen enkel financieel of ander belang bij mijn blogs. Het kost me zelfs best een flinke duit aangezien ik technisch volledig onafhankelijk ben van derden en er niemand, zonder gerechtelijk bevel, mijn bijdragen kan censureren.
