Weet je nog? De vraag die ik mezelf stelde in mijn inleidende blogje?
Dus als toetje besluit ik met de BMW K1600GT te gaan rijden. Dit is géén boxer maar een 6 cilinder lijnmotor die iets voorover in het frame is gebouwd.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Ik dacht dat er geen lelijkere motoren waren als de Goldwings maar ik heb er een gevonden. Ongelooflijk, wat is dit ding lelijk, werkelijk foeilelijk. Sorry BMW maar men had toch wel een beetje aan design kunnen denken. Het lijkt wel een kruising van een jacht en een straaljager. In niets doet het me denken aan een motorfiets zoals die bedoeld is. Gelukkig valt over smaak niet te twisten en kan en mag ik hier op mijn eigen blog lekker zeggen waar ik zelf zin in heb. Op ieder potje past een dekseltje dus waarschijnlijk zijn er mensen die deze monstrosity nog mooi vinden ook.
Maar vlug naar de rij-impressie: De zit is goed, niet te hoog, niet te laag. Het stuur had een beetje hoger gemogen van me, ik hang op mijn polsen en dat vind ik persoonlijk niet prettig. Als ik de krachtbron aan slinger ben ik aangenaam verrast. Onder spint een poesje, tevreden en bijna geruisloos. Als ik aan de gashendel draai beweegt de fiets geen millimeter. Alles blijft op zijn plek, zoals het hoort. Ik laat de koppeling opkomen en gedienstig zet het vehikel zich in beweging. Geen bokje, geen sputtertje. Ik denk dat elektrisch rijden een beetje zo moet voelen. Ik glij over de weg en het stuurt als een mes. Geen bocht is te gek voor dit ding. Feilloos laat het zich bedienen; elk commando zonder commentaar opvolgend. Het gewicht van bijna 350 kg is nauwelijks voelbaar. Het vermogen (maar liefst 160 pk) lijkt diep verborgen en er is niks van te merken op de bochtige dijkjes en smalle straatjes. Het zit geen moment in de weg.
Ik herhaal mijn ritueel: Ik laat me wat zakken en draai aan de handvat. Het poesje verandert ongelooflijk soepel in de Koning van de Jungle. Zonder te brullen laat ie je voelen wie er hier baas is op de weg. Wie de sterkste is in dit kaartvierkant. Ongelooflijk, de rillingen lopen over mijn rug. Gelukkig is het gat met de voorrijder niet zo groot; ik had een orgasme niet uit kunnen sluiten. Ik grijp naar de remmen en zo soepel als de acceleratie komt de machine ook weer terug op aarde. Geland op een manier waar de passagiers voor zouden applaudisseren. Wat een remkracht zit hier in, verbazingwekkend. Hoewel de leeuw los kwam was er geen moment waarop je dacht dat je de absolute controle over deze reuzenkat zou kunnen verliezen. Oh mijn God, deze fiets gaat me bekeuringen bezorgen, dat is zeker.
Mijn vraag is beantwoord. Ik ben zeer duidelijk IN LOVE met zescilinders. En ik weet ook welke motor ik wil. Volgende week ga ik hem bestellen: Ik wil een BMW die er uit ziet als een R18, veert als een R1250GS en rijd als een K1600GT. BMW kan aan de slag!
