MediaVrijheid

Soms is het zo simpel als het lijkt. Gewoon de punten verbinden en de regie zien. Voorbij de “toevalligheden” gaan en de overeenkomsten zien. In deze wereld gebeurd weinig “toevallig”. Zo ging het dit weekend in mijn huiskamer over #MeToo. Over de “schandalen” die “uitlekken” en de verhouding tot strafbare feiten.

Zoals ik al eerder in dit blog uitlegde leven we in een rechtstaat; of tenminste, zo zou het moeten zijn. De basis van een vrije rechtstaat is alles is geoorloofd tenzij uitdrukkelijk bij wet verboden. Maar daar drijven we steeds meer vanaf. De laatste jaren hebben we al steeds meer Bestuursrechtelijke Maatregelen gezien maar we drijven verder af naar gedragsbeïnvloeding en manipulatie. Door middel van (vals) schuldgevoel wil “men” komen tot een “gewenst gedrag”. Corona, Climatechange en #MeToo zijn allemaal meer van hetzelfde. En zoals Johan zei:

Je gaat het pas zien als je het doorhebt .

Een verduidelijking van mijn stelling: Strafrecht is er om elkaar tegen elkaar te beschermen. Je mag niet stelen, je mag niet doden. Allemaal heel duidelijk om excessen te voorkomen en een mens te beschermen tegen een ander mens. Tot zover begrijpt iedereen dit, toch?

Maar … afwijkend gedrag valt meestal binnen je (grondwettelijk) recht. Hoezeer “men” dat ook graag anders wil zien. Hoezeer onze overheid dat graag zou willen veranderen. Je hebt het recht om “anders” te zijn zolang je er anderen niet mee schaad, dus binnen de regels van ons strafrecht.

Een concreet voorbeeld: Samen keken we de Netflix-film “The Tinderswindler“. Mijn meisje ging er helemaal in mee en vond deze vent een crimineel en de meisjes slachtoffers. Maar is lenen en niet terug (kunnen) betalen crimineel? Aan de andere kant zag ik een van die meiden de boel heel duidelijk oplichten: Ze stuurde loonstroken, waarvan ze wist dat die vals waren, naar een creditcardmaatschappij om meer credit te krijgen. Dat is bij wet verboden, crimineel, oplichting. Ik zou er niet van staan te kijken als de creditcardmaatschappij dit gewoon, binnen hun recht, op deze meid gaat verhalen. Zij heeft tenslotte moedwillig de boel opgelicht. ZIJ is de crimineel. Ook uit nood geboren criminaliteit blijft criminaliteit. Vertoonde deze vent moreel verwerpelijk gedag? Jazeker. Maar de laatste keer dat ik keek was “moreel verwerpelijk gedrag” niet verboden bij wet.

Terug naar de stelling: Corona, Climatechange en #MeToo: Tijdens de plandemie zagen we veel “adviezen”; onder druk van schuldgevoel werden dit maatregelen die burgers onder elkaar gingen “handhaven”. We vonden het “verwerpelijk” als je niet de adviezen van onze overheid volgde. Deze insteek zien we ook meer en meer bij de zogenaamde “Climatechange”. Het is “verwerpelijk gedrag” als je met een klassieke 8cilinder rondrijdt en voor je plezier over de dijken toeren met je motor is ook niet wenselijk. Verboden? Zeker niet. Maar de trend wordt gezet.

We zijn op een punt aangeland waar “ongewenst gedrag” je baan kan kosten, je leven kan vernielen of een bedrijf kan beschadigen. Dit terwijl er heel goed sprake kan zijn van niet strafbare feiten. Terwijl je dus dingen doet die binnen de regels van de wet vallen. Laten we heel duidelijk zijn: is het verboden bij wet: Vervolgen en afstraffen. Dat staat, ook voor mij, als een paal boven water. Maar “ongewenst gedrag” is dikwijls verre van strafbaar. Daarbij hebben we in een rechtstaat nog een behoorlijke toetsing voordat iemand veroordeeld kan worden van een strafbaar feit.

Mijn punt: Wie bepaalt wat “ongewenst” is? Een bouwvakker die fluit heeft daar een heel andere gedachte bij als de feministe die zich er aan stoort. Is het strafbaar? NEE. Zelfs onder vrouwen zijn die beoordelingen niet eensgezind. De een vind het verwerpelijk, de ander voelt zich gevleid. Kan ik nog gewoon zeggen “Je ziet er geweldig uit vandaag“? Of zelfs “Je ziet er lekker uit vandaag“? Waar is de grens tussen acceptabel en onacceptabel? En veel belangrijker: WIE BEPAALT DIE GRENS?

Laten we zuinig zijn op wat we hebben: Een GRONDWET, een Democratische Rechtstaat, een vrije samenleving. Een maatschappij waarin je anders mag zijn, mag afwijken van de massa. Anders mag denken en je uitdrukken.

Dat moet we elke dag beschermen, bewaken en garanderen voor onze kinderen. Niet alleen onze overheid moeten we blijvend controleren maar ook de opinie bepalers, de “influencers”. Vrijheid is niet gratis. Daar moet je voor blijven werken.

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.