Doodziek word ik er van. Op meer en meer plaatsen loop je tegen het fenomeen ‘geheimhouding’ aan. De stadswacht die niet aanbelt maar later een anoniem briefje stuurt. Vragen naar de betreffende persoon is zinloos; je krijgt het niet. Bij zowat elke interactie met de overheid wordt om je ID gevraagd maar diezelfde overheid is in toenemende mate zelf minder bereid hun identiteit prijs te geven. De reden wordt niet verstrekt, ook dat al niet.
De voor mij nieuwste versie van dit gebeuren las ik het Mag-a-zine, een periodiek van de Motorrijders Actie Groep, de MAG. Een verslaggever gaat naar Limburg voor een algemene controle. Allereerst bij de Rijks Dienst voor het Wegverkeer RDW. Ik kom niet verder dat de eerste paar alinea’s. Nota bene heeft het de kop ‘Hartelijk ontvangst’. Het citaat wat mij stoort is “wij mogen je eigenlijk maar summier van informatie voorzien. Ons dus maar niet letterlijk quoten en liever geen foto’s met ons herkenbaar publiceren wil je?” In hun eigen beeldmerk staat verdorie ‘Centrum voor voertuigtechniek & informatie’, een gotspe! Er wordt met de gestelde voorwaarde ingestemd! Ik ontplof, wil het verdere verhaal niet meer lezen
Deze houding van de overheid nota bene op de openbare weg ben ik spuug- en spuugzat! De houding van de verslaggever vind ik ook een brevet van onvermogen. Waarom dat wantrouwen van de overheid naar de burger? Waarom niet staan voor wat je doet en dat ook willen uitleggen? Ze worden verdorie met publiek geld betaald mag ik dan ook weten wat je doet en waarom? Waarom legt de verslaggever zich hier zo gemakkelijk bij neer? Juist de pers zou kritisch naar de overheid moeten kijken in een democratische rechtstaat! Ik zie geen verslag van de bezwaren die de verslaggever maakt, hij probeert niet eens uit te leggen waarom hij vragen stelt bij die vertrouwelijkheid!
Men zegt dat de geschiedenis zich herhaalt en in dit licht geloof ik dat. Professor Ybo Buruma heeft een bepaalde periode in de Nederlandse strafrecht geschiedenis de ‘autoritaire periode’ genoemd en die is inderdaad weer terug en niet alleen in het strafrecht! Het is overduidelijk dat de overheid met een groeiend wantrouwen de burger bejegent. Wat mij betreft is dat wederkerig. Ik vertrouw de overheid voor geen meter en ze hebben niets goeds in de zin. Elke keer dat ik mezelf moet identificeren en de overheidsfunctionaris wil hetzelfde niet naar mij doen verklaar ik hem of haar mijn vijand, het goede zal dan aangetoond moeten worden om mij van dat standpunt af te krijgen.
Mijn vermoeden is dat ik veel vijanden ga maken…
