Nadat het bericht van 15 december jl. gedeeld werd op een groeps-app van (huis)artsen kregen wij een aantal telefoontjes en e-mails. Deze berichten waren zeer uiteenlopend maar hadden één ding gemeen: men wilde van die lijst af. Ik zal 1 reactie citeren om een indruk te geven:
Ik hoef niet geraadpleegd te worden door een willekeurige ander persoon die mij online kan vinden, de praktijk is al druk genoeg.
Dit voorbeeld laat, in ieder geval, duidelijk zien dat de bezwaren die hier zijn binnengekomen niet allemaal ideologisch zijn. Overigens is het ook duidelijk dat deze artsen de druk van het RIVM ervaren en er om die reden niet blij mee zijn om op deze lijst te staan. De bedoeling van dit blog was dan ook zeker niet om artsen in diskrediet te brengen maar veel meer om mensen een alternatief te bieden om aan informatie te komen.
Ik heb zelf, als privépersoon, de twijfel-prik-lijn nog eens gebeld en was verbolgen over de onzin die ik daar hoorde. Één voorbeeld: “Omicron is niet zo ernstig door de hoge vaccinatie-graad“. Dit is natuurlijk totale onzin. Ik hoop dan ook nog steeds dat twijfelende mensen een alternatief geboden wordt. Over de gevaren op de lange termijn. Over de gevaren van COVID-19 en zeker de laatste variant.
Ik hoop op een plek waar ze een eerlijk antwoord krijgen. Een eerlijk advies over de zin en onzin van deze prik. Ben jij die arts of deskundige die dat wil geven? Neem dan contact met me op en ik zal het verspreiden.
Vervolg Back to basics. Vandaag was een drukke dag. Bij een klant van me ging het helemaal mis en daar was ik ook nog eens verantwoordelijk voor dus het figuurlijke zweet dat me uitbrak werd werkelijk zweet terwijl ik bezig was het op te lossen. Altijd balen natuurlijk maar ook ik ben niet onfeilbaar, helaas. Uiteindelijk werkte het gelukkig perfect. Omdat we normaliter een gezamelijke “storings-groep-app” hebben op WhatsApp miste ik mijn phone heel even maar we gingen vrij snel verder over MS-Teams. Ook weer opgelost dus.
Vanmiddag kreeg ik de huisarts aan de telefoon en daarover meer in dit blog. Zoals gezegd, drukke dag en weinig tijd om na te denken over mijn SmartPhone. Ook niet echt gemist dus. Ik kreeg wel een interessante reactie: “Ja, je hebt een PC dus je speelt een beetje vals. Daar lees je e-mail en ga je het internet op.“. Op zich begreep ik de reactie wel maar toch was die een beetje vreemd. Valsspelen? Bijzondere kijk op mijn experiment. Ik denk dat ik haar nog even uit moet leggen wat mijn experiment inhoudt:
De bedoeling is helemaal niet om me los te koppelen van internet. Ik werk dagelijks in de IT-infrastructuur en vind dat werk nog steeds heel erg leuk. Ik vind het internet ook nog steeds de mooiste uitvinding van de vorige eeuw, laat dat duidelijk zijn. De onbegrensde mogelijkheden van (data)communicatie en vooral (tegenwoordig) afschermen van data, informatiestromen en communicatie zijn mijn werk maar ook nog steeds mijn hobby.
Maar er zijn invloeden bijgekomen waar ik nooit om gevraagd heb en die een uitwerking hebben waar ik moeite mee heb: Social Media en een SmartPhone en zeker de combinatie daarvan. Het is dus niet het internet, websites, e-mail, e.d. waar ik me tegen afzet. Niet de onbegrensde mogelijkheden van koppelen. Helemaal niet. Groot voorstander zelfs. Maar het internet moet vrij blijven, een perfecte digitale anarchie.
Ik wil geen OS (Android) dat eigendom is van de (groot)handelaar in informatie (Google). Of een fruitig OS waar ik niet zelf de baas ben over mijn phone maar een vent in de VS. Ik wil geen suggesties of informatie van een bedrijf dat duidelijk een narratief volgt waar ik het niet mee eens ben. Ik wil geen informatie toevertrouwen aan grote bedrijven die dit ongenuanceerd met overheden en alle betalende klanten delen. En we zien waarschijnlijk pas het topje van de ijsberg.
Ik wil weer een briefgeheim, ook op e-mail. Ik wil weer een bescherming van mijn telefoonverkeer, zoals vroeger. Zonder een gerechtelijk bevel gaat het je niks aan waar ik over praat met mijn vrienden. Ik wil gaan en staan waar ik wil zonder dat ik gevolgd, beluisterd en bekeken wordt. Ik wil terug naar een privacy wetgeving die de burger beschermd en niet de overheid.
Ik wil de controle terug. Over mijn communicatie, mijn informatie, mijn leven. Ik wil alle meningen kunnen horen en niet alleen die toegestaan worden. Ik wil alle bewijzen in kunnen zien zonder dat iemand gedeeltes “weglakt”, geheim verklaart of de klokkenluider die naar buiten treedt vervolgd. Ik wil mijn “vrijheid van meningsuiting” weer terug en ook in alle vrijheid mijn mening kunnen vormen. Ik wil kiezen uit alle opties en niet alleen de opties die men me aandraagt. Ik wil dat mijn en jouw mening weer telt, ook als die afwijkt van het narratief.
Is dat nog mogelijk? Ik weet het niet. Maar er naar streven is het begin.
Vandaag was een interessante dag. Op een of andere manier was een artikel op MediaVrijheid van 15 december jl. (Twijfel-Prik-Lijn) op een app-groep van huisartsen besproken. Een aantal artsen gingen blijkbaar direct kijken of hun naam erbij stond. Het eerste telefoontje was vanmorgen: De man noemde zich Johannes maar dat was heel duidelijk fake. Ook zijn telefoonnummer was verborgen. Hij foeterde eigenlijk alleen maar wat. Ik zou wel eens problemen kunnen krijgen; ik moest opletten wat ik zeg; etc, etc. Niet echt mijn aandacht waard want ik ga sowieso niet in discussie met anonieme reaguurders. Dat heeft totaal geen zin.
Vanmiddag belde me een huisarts die netjes haar naam en beroep gaf. Ze vertelde me dat ze er moeite mee had dat haar naam op een lijst stond van artsen die “tegen de vaccinatie” waren. Ik wil dat serieus nemen dus, ondanks dat dit overigens geen artikel van mezelf was maar van een gastauteur, nam ik het met haar door. Ze vertelde me duidelijk dat ze zeker NIETtegen de (experimentele mRNA-)“vaccinatie” was en hiermee dus ook niet geassocieerd wilde worden.
We namen het artikel door en haar naam stond in het 2e deel van de lijst waar duidelijk bij stond: “Hieronder de artsen die ondertekenden tussen 30 juni en 24 juli 2020. Zij onderschreven de brandbrief.“. Om te beginnen was er in juni en juli 2020 nog geen “vaccin” dus kan ze op dat moment niet TEGEN de vaccinaties geprotesteerd hebben. Begrijpend lezen blijft moeilijk natuurlijk. Overigens erkende ze dat ze in 2020 een brandbrief had ondertekend die (tenminste een deel van) de maatregelen bekritiseerde. Tot zover staan er dus eigenlijk nog geen onwaarheden in dit artikel. Toch vond ik, in eerste aanleg, de suggestie wellicht wel aanwezig en ik begreep dat ze er aanstoot aan nam.
Ik heb het artikel, terwijl we spraken, off-line gehaald en haar beloofd er goed naar te kijken. Inmiddels heb ik een paar kleinigheidjes aangepast en zeer duidelijk erbij gezet dat het 3 lijsten zijn. Ze had toegegeven dat ze de brandbrief in 2020 had getekend dus haar naam mag daarbij. Ik denk dat dit een goed alternatief is. Overigens is ook de strekking van het verhaal NIET dat de onderstaande artsen allemaal anti-vaxxers zijn! De strekking is duidelijk: Twijfel je, dan hoef je niet perse de RIVM te bellen, maar kun je ook bellen met een arts die wellicht wat kritischer is op het narratief en het beleid in het algemeen. Ik ben van mening dat Marcel Huberts dat ook zo bedoeld heeft en eerlijk gezegd, zo staat het er ook. Ik zie hetzelfde.
Maar het meest interessante volgde nog: Ik vroeg haar hoe zij erin stond. Ik vind het reuze interessant hoe de vaklui hier mee omgaan en zij was tenslotte een huisarts. Ze stelde het op prijs dat ik tijd voor haar had genomen en haar serieus nam dus stemde ze in. Ik stelde ze één vraag:
Ze stak van wal dat ze toch wel hele ernstige zaken had gezien op de IC en dat mensen vooral veel meer last van de longen hadden als met de griep. Op de IC? Dus niet haar eigen praktijk? Spreekt ze hier ook over “van horen zeggen“? Waarom geen voorbeeld(en) uit haar eigen praktijk? Heeft ze die? Ik was geprikkeld; mijn interesse gewekt.
Vervolgens vertelde ze me dat het IFR natuurlijk laag was gebleven door de lockdowns en andere maatregelen. HUH? Hoor ik dat goed? Een IFR is een vaststaand getal. Dat varieert niet of hooguit per variant iets. (Omicron heeft een nog lagere IFR als Delta, wordt gezegd). IFR (Infection Fatality Rate) is het aantal mensen dat sterft als ze besmet zijn geraakt. Dat moge duidelijk zijn. De lockdowns waren bedoeld om het aantal besmettingen omlaag te helpen. Om, als medicus, te stellen dat je met een lockdown het IFR omlaag brengt is gewoon heel erg dom. Ik stelde een vervolgvraag:
Ik kan geen wetenschappelijk bewijs vinden dat de lockdowns ook maar enigszins positief gewerkt hebben. Sterker: De landen die niet mee deden blijken er achteraf beter uit te zijn gekomen dus zijn er meer aanwijzingen voor het tegenovergestelde. Hoe verklaart u dat?
Haar antwoord was, zo mogelijk, nog verbluffender: “U heeft er zich duidelijk beter in verdiept dan ik“. Hiermee werd het gesprek heel onwerkelijk. Ik heb me beter verdiept als zij? Maar zij behandeld patiënten, cliënten, MENSEN! Hoe is het mogelijk dat ik me meer verdiept heb. Heeft zij zich helemaal niet verdiept dan? Ze kapte het ook een beetje af: “Ik ga met u hierover niet in discussie; ik heb het idee dat dit niet veel zin heeft.“. Daar had ze gelijk in. Een discussie heeft heel weinig zin als je met stellingen komt die nergens op slaan.
Werkelijk verbijsterend. Geen verdieping. Aannames die rechtstreeks vanuit het narratief lijken te komen. En dat is een huisarts? Een medicus? Zo ontzettend jammer. Intelligente mensen die wel kunnen maar weigeren na te denken. Daar wordt ik het meest boos van.
Ik hoop dat ze er wel beter over na gaat denken want volgens de landsadvocaat (uit de zaak viruswaarheid versus overheid) is de arts verantwoordelijk voor de “vaccinatie” en de voorlichting hieromtrent. NIET de WHO, NIET het RIVM, NIET de overheid, NIET de fabrikant. De ARTS is VERANTWOORDELIJK, ook voor eventuele vaccinatie-schade!
Vervolg Back to basics. Natuurlijk was het vandaag zondag, rustdag. Geen rare dingen met werk hoewel ik natuurlijk mijn dagelijkse checks en routine gewoon volg. Voor een klant nog even wat aangepast maar dat was marginaal. Geen storingen of foutmeldingen dus weer snel klaar. Tijd voor klusjes die er al een tijdje liggen: Het tuinbankje heeft verrotte plankjes. Mooi momentje om mijn nieuwe elektrische gereedschap van Parkside te proberen. Afgelopen week pas binnengekomen en de accu’s zijn net mooi vol.
Zagen, boren, schroeven en bouten. Het was eigenlijk weer zo klaar. Mijn meisje helpt mee maar had het, ondanks het zonnig weertje, erg koud. Dan steken we de tuinhaard maar aan. Kan daar direct het oude rotte hout en de restjes van het nieuwe hout in. Ik keek naar mijn tuinhaard en de prachtige RVS kap en schoorsteen. Mijn maatje heeft die jaren geleden, op maat, voor me gemaakt en ik ben er nog steeds erg blij mee. Vaak stuurde ik hem een foto van de brandende haard en bedankte hem nog eens. Nu wilde ik dat ook weer doen … SH*T … nu dus niet; Smartphone ligt in de kast, UIT. De eerste keer dat ik echt mis pakte. Jammer, maar eerlijk gezegd ook niet meer dan dat. Waarschijnlijk leest hij mijn blog, ziet hij mijn (archief)foto en denkt aan de vele foto’s en bedankjes die ik al gestuurd heb. Dan begrijpt hij het gebaar. Maar het was het eerste moment in 2 dagen dat ik echt rond keek en me afvroeg: “waar is mijn Smartphone?“. Raar gevoel.
Verder valt het me reuze mee. Behalve dat ene moment heb ik dat ding nog niet echt gemist. Ik kan gewoon mijn maatje bellen met de landlijn en mijn e-mail lees ik op mijn PC, als ik zin heb en er de tijd voor neem. Heerlijk…
