Zondagmiddag en de zon dreigt door te komen. Niet echt warm maar geen vocht dus redelijk motorweer. Nu nog een doel. Plotseling weet ik het: ik ga een kijkje nemen bij Motorcafé de Put in Drimmelen. Deze week kwam op Facebook voorbij dat we daar niet meer welkom zijn. Eerst even internet afspeuren of er ergens een verordening was afgekondigd maar dat blijkt, zoals gewoonlijk, niet het geval. Dan maar even zelf op onderzoek uit.
De lange onderbroek en dikke leren jas zijn snel gevonden en rond 13:00 zit ik op de motor. Blijkt al snel dat ik redelijk “overdressed” ben want het zweet loopt me over mijn rug. Is tenslotte ook bijna 4 graden 🙂
Rond 14:00 ben ik ter plekke, samen met een broer en bijna broer uit Breda. Op de deur prijkt inderdaad dezelfde plaat als op Facebook maar rechts daarvan is duidelijk een sticker zichtbaar waaruit ik opmaak dat ik WEL welkom ben: “NEE, GEEN CRIMINEEL, JA, WEL BIKER”. Duidelijk een kroegje voor mij dus.
Een bakkie koffie is snel geregeld en we kijken onze ogen uit. Het hele kroegje hangt vol met Harley Davidson prularia en dat doet gezellig aan. Ook binnen hangt eenzelfde plaat en ik kan het niet laten om een plaatje te schieten:
Maar zelfs nadat we overduidelijk de draak aan het steken waren met het lokale “verbod” reageert de lieftallige dame achter de bar niet. Ik besluit er zelf maar over te beginnen:
“We zien dat we hier niet welkom zijn maar kun je misschien vertellen waarom?”. Ze glimlacht en vertelt dat ze een brief hebben gehad van de gemeente. Hierin staat vermeld dat de gemeente op geen enkele manier een MC mag “faciliteren” en dat de gemeente geen MC colors meer wil zien in het kroegje. Ze moeten dit ophangen van de gemeente.
Ik vertel dat ik er toch akelige associaties mee heb:
Ze lijkt het niet helemaal te begrijpen. Ze verteld dat dit kroegje eigenlijk onderdeel is van de sporthal en de bijbehorende kantine. Het hele pand is van de gemeente en die willen dat blijkbaar niet hebben. Dat maakt in ieder geval de kwestie een stuk eenvoudiger. In ieder geval kan de gemeente het niet afschuiven op een horeca-ondernemer.
Ik vraag haar vriendelijk of ik een kopie van die brief mag hebben maar die weet ze helaas niet te liggen. Ze vraagt het na en ik laat mijn E-mail achter. Daarna ga ik voor de raam zitten met mijn rug naar buiten gekeerd. De sterke arm komt met regelmaat voorbij dus wellicht spreken ze me aan op mijn aanwezigheid. Vandaag zijn de dienders echter stekeblind of het interesseert ze niet want hoewel ze nog diverse keren voorbij rijden en duidelijk naar binnen kijken willen ze niet stoppen om te “handhaven”.
Och, intussen zijn de jongens van HDC Dongen ook binnen en het is gewoon gezellig. We praten even de huidige problematiek maar al vlug gaat het over op de gebruikelijke biker-onderwerpen: Bier, Harley’s en tieten. Al met al een gezellige middag en ook hier wordt de soep niet zo heet gegeten als opgediend.
