Door sommigen wordt het gesprek dat Tucker Carlson had met de Russische President Vladimir Poetin al het interview van het jaar genoemd. Wellicht een beetje voorbarig want het is tenslotte pas begin februari maar het geeft wel aan dat het de gemoederen bezig houdt. Toch lijkt het heel moeilijk, voor zowel Main Stream Media als Alternatieve Media, om dit gesprek zonder allerlei vooroordelen te beluisteren. Ik was vooral blij dat er wat uit het oosten van Europa tot ons komt. Legio maatregelen en zwartmakerij maken het nagenoeg onmogelijk om informatie van beide zijden te krijgen en zelf een oordeel te vormen. Dit in overweging nemende vind ik het interview inderdaad een mijlpaal maar vooral geeft het me een beetje hoop dat het weer geoorloofd is om andere meningen en percepties in te nemen.
Poetin begint met een uitgebreide geschiedenis van de relatie van Rusland en Oekraïne. Zelfs Tucker verontschuldigd zich daar een beetje voor maar een geschiedenisles is misschien wel op zijn plaats. Deze oorlog is niet begonnen in 2022 en ook niet in 2014. Hier gaat eeuwen geschiedenis aan vooraf. Is dat relevant? Volgens mij wel. Net zo relevant als de duizenden jaren geschiedenis en religie die vooraf gingen aan de oprichting van de staat Israël. Niet meten met 2 maten zou ik maar weer eens zeggen.Maar ook de recente geschiedenis blijft van enorm belang. Het conflict in Oekraine kan en mag niet los gezien worden van een aantal gebeurtenissen die belangrijke context geven aan de situatie zoals die nu is ontstaan. Ik zal er een paar uitlichten:
In 1991 valt de Sovjet Unie uiteen. Citaat uit Wikipedia: “Tijdens de Russische Revolutie in 1917 was voor het eerst sprake van een zelfstandig, internationaal erkend land: de Oekraïense Volksrepubliek. De Sovjet-Unie slokte het op tot haar einde in 1991.“. Misschien moeten we daarom wel spreken van het ontstaan van Oekraïne in 1991. Wat afgeschilderd wordt als een land met een rijke historie en cultuur bestaat dus min of meer 30 jaar en van meet af aan trekken allerlei buitenlandse machten aan de Oekraïense touwtjes.
Met het uiteenvallen van de Sovjet Unie verdwijnt ook het Warschaupact. De NAVO geeft Gorbatsjov keiharde garanties dat ze niet verder uit breiden naar het oosten:
Geschiedenis leert dat het anders ging en de NAVO breidt uit in verschillende fasen:
Als in 2008 de NAVO Oekraine en Georgie wil toelaten laat Poetin voor het eerst echt van zich horen: Dit gaat niet gebeuren! De NAVO ziet er uiteindelijk vanaf.
2004: De Oranje revolutie. Na heel veel binnenlandse onrust (en buitenlandse inmenging) omtrent de verkiezingen wordt Viktor Janoekovytsj in de reguliere 2e ronde als President verkozen door een meerderheid van de Oekraïense stemmers maar weer opzij gezet met een ongrondwettelijke derde ronde. In 2010 zou hij echter alsnog gekozen worden.
2014: Tijdens Maidan-revolutie of, zoals anderen dit moment in de geschiedenis noemen, de Biden/Nuland/CIA staatsgreep wordt Viktor Janoekovytsj weer afgezet en hij moet vluchten voor zijn leven. Victoria Nuland bespreekt ruim voor deze opstand wie er in de Oekraïense regering plaats moeten nemen, zo is gebleken uit een uitgelekt telefoongesprek.
Vanaf 2014 woed er een heuse burgeroorlog in Oekraïne. De nieuwe regering in Kiev, of moeten we het een regiem noemen, kondigt maatregelen af die de Russen in het Oosten en de Krim als 2e-rangs-burgers wegzetten. De Oblasten (provincies) Crimea, Loehansk en Donetsk riepen, gesteund door referenda, onafhankelijkheid uit. Het regiem in Kiev liet de Krim aanvankelijk met rust maar startte hevige offensieven in de andere Oblasten in het oosten. Een burgeroorlog was geboren, zo leek het, maar in werkelijkheid werd Kiev financieel en militair gesteund door de VS, NAVO en de EU en de vrijheidsstrijders in het oosten kregen steun van Rusland.
En wijs man vroeg me jaren geleden: “Wat is het verschil tussen een vrijheidsstrijder en een terrorist?“. Ik moest lang nadenken en bleek niet in staat een goed antwoord te geven. Hij gaf mij een antwoord in zijn visie: “Een vrijheidsstrijder heeft gewonnen“. Dit is me altijd bijgebleven. Niet alleen schrijft natuurlijk de overwinnaar de geschiedenis maar de strijder wordt natuurlijk beoordeeld naar resultaat. Zo werd een van de meest gezochte en beruchtste terroristen aller tijden Yasser Arafat uiteindelijk een vrijheidsstrijder en ontving zelfs de Nobelprijs voor de Vrede.
In 2015 wordt, in het bijzijn van de Duitse Bondskanselier Angela Merkel en de Franse President Francois Hollande, een akkoord bereikt in Minsk. Het blijkt een waardeloos stuk papier en zelfs Merkel en Hollande geven achteraf toe dat het slechts een strategie was om tijd te rekken en Oekraïne de kans te geven zich massaal te bewapenen. Wederom een historisch staaltje van westers diplomatiek list en bedrog.
2019: Oekraine kiest in meederheid de komiek, acteur en auteur Volodymyr Zelensky als hun President. Het narratief en de geschiedenis vertelt ons dat deze “dienaar van het volk” de harten won van de Oekraïners met beloften van corruptiebestrijding en vrede. Met een van de grootste boeven in de Oekraïense geschiedenis Ihor Kolomoyskyi in zijn vrindenkring is er echter geen sprake van bestrijding van corruptie en over de beloofde vrede hoeven we het, denk ik, niet te hebben.
In 2022 steken Russische troepen de grens over in een poging de 8 jaar lang durende aanvallen op -en genocide van- de Russen in de regio Donbass te stoppen. De westerse media bericht alleen maar dat een imperialistische agressor, zonder aanleiding, een soevereine democratische staat binnen valt. De bewoners van de regio Donbass vieren de dag echter en verwelkomen de Russische bevrijders:
De (burger) oorlog in Oekraïne is niet begonnen in 2022 of zelfs in 2014. De onlusten en gevechten zijn een resultaat van tientallen, zo niet honderden, jaren van interne verscheuring. De inval van de Russen in 2022 los proberen te zien van al deze bovenstaande historische gebeurtenissen is bedrog en propaganda.
En als uiteindelijk Zelensky en Poetin, een paar maanden na de inval van 24 februari 2022, een akkoord bereiken om een einde te maken aan al dit onnodig bloedvergieten steekt de Britse Premier Boris Johnson een spaak tussen de wielen. Zelensky heeft geen keuze. De strijd moet doorgaan en het westen is bereid te strijden tot de laatste Oekraïner. De geschiedenis zal leren wie de agressor, imperialist, vrijheidsstrijder of bedrieger blijkt te zijn. Tenminste als er nog iemand over is om die geschiedenis te schrijven.
Want een potentieel nucleair conflict is een bedreiging voor de hele wereld.
Nederlands Transcript met dank aan Fontnieuws.
Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.
