Ik zie een trend van struisvogelpolitiek, ontkenning en vergeetachtigheid. Wat de reden ook is, niemand ziet meer de verbanden en/of zoekt er niet meer naar. Velen zijn terug gegaan naar de orde van de dag en lijken de enorme veranderingen in onze samenleving niet meer te zien of zelfs te willen zien.
De grote oorzaken worden stil gezwegen en zelfs ontkent. Het “nieuwe normaal“, zoals benoemd een paar jaar geleden, is overduidelijk aanwezig maar we lijken het niet te herkennen. Waar heb ik het over? Ik zal een paar voorbeelden geven:
Ik keek deze week naar een “programma “Five Days inside“. Een Nederlandse serie over verslaving. Waarom het dan niet “Vijf Dagen Binnen” heet ontgaat mij maar wellicht is dat onderdeel van wat ik constateer. De aflevering van deze week ging over jeugdverslaving en gesproken werd met cliënten en hulpverleners.
Opvallend was dat Roos Bunnik (Psychiater) werd gevraagd naar de oorzaken en zij allerlei redenen kon opnoemen: Adolescentie, seksueel ontwikkelen, zelfstandig worden, eerste verliefdheid, etc, etc. Echter geen woord over de corona maatregelen! Alsof het niet meespeelt, alsof het nooit gebeurd is. Alsof het geen factor is in de problematiek.
Iedereen kan toch op zijn vingers natellen dat een groot gedeelte van de psychische problematiek momenteel, zeker bij jongeren, te maken heeft met de extreme maatregelen in het recente verleden. Maar de media zwijgt het dood.
Hetzelfde zie je met de oversterfte: Het gaat er wel over in de media maar de olifant in de kamer, de prikken, worden nooit benoemd. Het ligt er niet aan; het kan er niet aan liggen. De wetenschap …… en ga zo maar door. Diep van binnen vermoeden we het allemaal maar we willen het er niet over hebben. En de verantwoordelijken, politiek en media, al helemaal niet.
We leven in het nieuwe normaal precies zoals Rutte en de Jonge voorspelt hebben maar we realiseren het ons niet. We bespreken problemen maar de voor de hand liggende oorzaken worden verzwegen, bedekt en ontkent. Woningnood? Het lijkt ons te “overkomen” maar ondertussen is het vrijwel onmogelijk voor veel jongeren om “hun vleugels uit te slaan“. Waar vroeger ongeveer 20% van ons inkomen besteed werd aan wonen (huur + energie) is het nu vaak 3 keer zo hoog, tot 60%. Maar de oorzaken zoals woekerprijzen voor onroerend goed, bouwstagnatie door onzinnige stikstofregels, voorrang voor statushouders, wijzigingen in de huurwetgeving (weer de Jonge!) en buitenlandse inmenging in ons onroerend goed worden zorgvuldig verzwegen.
Het overkomt ons niet; het is gecreëerd!
Als we naar de geschiedenis kijken is onze maatschappij vele malen veiliger als 50 jaar geleden. Toch worden we constant bang gemaakt met ziektes, terrorisme, criminaliteit, oorlog, enz, enz. Maatregelen om ons zogenaamd “veilig” te houden beperken ons leven enorm en kosten handenvol geld.
Maar niemand lijkt naar de werkelijke cijfers te kijken. Houden de maatregelen ons veiliger of is het pure controle en onderdrukking? De meeste mensen voelen zich, door al deze maatregelen waar ze dagelijks mee geconfronteerd worden, alleen maar onveiliger. Michael Moore benoemde het al jaren geleden: Er zijn niet meer misdaden maar de misdaden die worden gepleegd worden 600 keer meer belicht. Maar we praten er niet over of erger: We praten het goed.
We durven ons steeds minder uit te spreken. Logisch want niet alleen wetgeving is aangescherpt op gebied van vrijheid van meningsuiting maar de woke- en cancel-cultuur is onverbiddelijk. Als je boven het maaiveld uitkomt kan alles op het spel komen staan, inclusief je sociale leven.
Noodzakelijke bankrekeningen kunnen worden geweigerd, banen raken buiten bereik en soms komt zelfs je woongenot in het geding. Allemaal zonder één strafbare misstap. We vinden het blijkbaar normaal.
Normale zaken, die absoluut niet bij wet verboden zijn, worden stilaan veroordeeld door medemensen en maatschappij. Rokers zijn al crimineel, prive-camera’s zijn ondermijnend, benzine-auto’s zijn smerig, motorrijden is misdadig, ongevaccineerd is asociaal en kritisch zijn is Anti-institutioneel extremisme.
En het is heel erg simpel op te lossen: Gewoon NIET meedoen!
