Het wordt me sowieso regelmatig verweten maar de laatste dagen lijkt het meer als normaal: EIGENWIJS. Maar is dat zo negatief als menigeen doet overkomen? In een tijd van mis- en des-informatie? In een tijd van “emotie-die-regeert“? Moet je niet je eigen wijsheid vergaren, door research, opbouwende discussies en zelf een onderbouwde mening vormen? Voor mij weer eens tijd om te onderzoeken, te reflecteren en te leren.
Ik hou ervan om te starten met een definitie om er zeker van te zijn dat we de uitgangs-positie correct hebben. Dus eerst maar weer de Dikke van Dale:
ei·gen·wijs
1 niet luisterend naar goede raad
2 eigenaardig-grappig
Met deze definitie kan ik eigenlijk niet zoveel. Die valt en staat namelijk met “goede raad” en daar zit hem, zeker tegenwoordig, vooral de kneep. Wat is GOED? Maar vooral in deze tijd: Wie bepaalt wat goed is? Bepaal ik niet zelf wat goed voor mij is? Heeft degene die mij raad geeft voldoende deskundigheid? Maar belangrijker: Welke belangen spelen er? Heeft mijn raadgever alternatieve en wellicht voor mij tegenstrijdige belangen?
Voor mij is het kraakhelder dat het, in deze definitie, niet zozeer om “raad” gaat maar het bijvoeglijk naamwoord “goede“. Hoe weet ik zeker dat dit (voor mij) goede raad is. Ik zoek nog even verder voor een meer werkbare definitie en vind op woorden.org :
met de gewoonte nooit raad van anderen aan te nemen
Die is alweer een stuk duidelijker en werkbaarder. Zeker als ik zo vrij mag zijn er “zonder meer” aan toe te voegen:
met de gewoonte nooit [zonder meer] raad van anderen aan te nemen
Het is mij direct helder dat ik, binnen deze laatste definitie, zeker als eigenwijs betiteld mag worden en daar ben ik nog trots op ook.
Vaak wordt ook de raad gemotiveerd met een verwijzing naar de meerderheid, alsof de mening en raad van de meerderheid ook het beste is voor mij. We hebben dit natuurlijk de laatste jaren zo vaak kunnen zien: Mondkapjes waren niet nodig – mondkapjes werden geadviseerd – mondkapjes werden verplicht. Dan ben ik “eigenwijs” en wil hier duidelijkheid over. Al snel werd me helder dat een minuscuul virus(deeltje) door een (niet medisch) mondkapje ging als een mug door een heras-hekwerk. Niet dus!
Hetzelfde met de avondklok, de 1,5 meter afstand en de lockdown. Niet alleen was de wetenschappelijke onderbouwing van deze maatregelen nergens te vinden maar ik stuitte op meer en meer informatie die deze maatregelen niet alleen onzinnig maar in mijn ogen zelfs misdadig maakten. Vervolgens komt de vaccinatie campagne en dan is voor mij maat vol! Eigenwijs of op mijn eigen manier wijs? EIGEN beslissing aan de hand van EIGEN onderzoek en EIGEN motivatie dus … EIGENWIJS.
Hetzelfde geld voor het klimaatbeleid. Meer en meer kom ik er achter dat het niet alleen onzinnig is maar daarbij ook nog stervensduur en totaal onmogelijk. Nederland van het gas af terwijl ons elektriciteitsnet bij lange na niet voldoet is verkeerd, absurd en destructief beleid. 28 miljard uitgeven voor een 0,000036 graden reductie is natuurlijk van den zotte! Daarmee storten we ons land alleen maar in een diepe financiële crisis voor een uitkomst die nog onzeker is ook. Daarbij:
Mijn vertrouwen in de “raad” die wordt aangereikt is enorm gedaald in de laatste jaren. Heel veel daarvan is zeker geen “goede” raad. Dus als ik beticht wordt van het wantrouwen en afslaan van ongevraagde “goede” raad dan ben ik maar eigenwijs. Ik kan daar wel mee leven.
Zeker in onze zorg heb ik bijzonder weinig vertrouwen meer. Artsen hebben medicijnen gestudeerd en geen gezondheid. Daardoor zijn het volleerde vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie. Doktoren volgen blind de richtlijnen van RIVM. Kunnen ze anders? Een minderheid kijkt angstig naar de strafrechtelijke en tuchtrechtelijke aanpak van die enkeling die wel kritisch is en durven veelal hun nek niet meer uit te steken. De overgrote meerderheid gaat blind mee met het narratief en volgt de “goede” raad van RIVM en WHO plichtsgetrouw op. Velen demoniseren kritische tegengeluiden als de beste en dragen zodoende alleen maar verder bij aan de mis- en des-informatie.
Langzaamaan komen we bij de clou van mijn blog: Mijn vrouw noemde me meermaals eigenwijs de laatste week. Waarom? Omdat ik ziek werd en de eerste arts, na enkele stethoscoop-seconden me het eerste medicijn voorschreef.
Na 4 dagen schreef een andere arts me, na een paar stethoscoop-seconden meer, een ander medicijn voor. Weer 2 dagen later schreef de 3e arts me weer een ander medicijn voor. En het zijn heftige medicijnen! Medicijnen die je mogelijk voor de rest van je leven slikt als je er aan begint.
Bij de 3e arts merkte ik op dat ik eerst meer onderzoek wilde en een beetje klaar ben met dat “gokken”. Hoewel hij toestemde in meer onderzoek moest ik toch beter wel dat 3e medicijn maar vast nemen anders zou ik gruwelijke dingen in het vooruitzicht hebben (angst als verkooptechniek?). Een simpele NEE noemde mijn eigen meisje dus EIGENWIJS; volgens de negatieve definitie, wel te verstaan. Maar is dat zo? Of ben ik uit ervaring, doordacht en gemotiveerd WIJS?
Hoe het ook zij, voorlopig is het mijn EIGEN leven en mijn EIGEN gezondheid dus heb ik, denk ik, het recht om EIGENwijs te zijn.
