Jaren woonden we langs elkaar. Menige avond zaten we samen bij de vuurkorf en praten we over allerlei zaken; filosofie, geloof, cultuur, raakvlakken maar ook zeker tegenstellingen. Dankzij Sahid heb ik veel geleerd over de Islam en de Marokaanse cultuur. Maar hij stond ook zeker open voor onze levenswijze. Dankzij Sahid ben ik een beter mens geworden.
Vorige week nog sprak ik zijn vrouw Najet. Ik vertelde haar dat ik hem miste, sinds hun verhuizing. Nu heb ik er spijt van dat ik niet bij hem langs ben gegaan. Hij woonde immers maar 2 straten verder.
Vanmorgen is hij plotseling heen gegaan. Hij laat een lieve vrouw en 4 kinderen achter. Ik mis hem nu al. Salaam aleikum Sahid.
ontroerend stukje vind ik dit. jammer dat je niet even gedag kon zeggen